Aldrig Som Främlingar - Marie Fredriksson

Det blev inte mycket sagt

den da’n du gick

Inga hårda ord

Det blev aldrig någon scen

bara ett kort farväl

En kyss där vi stod

Vi kunde glömt allting

just då

Jag kunde sagt

älskling bli kvar

Du kunde frågat mej igen

Men du gick din väg

Jag stängde min dörr

Det är klart jag kommer sakna dej

Men aldrig som främlingar

ska vi älska varann

Aldrig som främlingar

inför allt som vi tror på

Aldrig som främlingar

i dom rum där vi möts ibland

Jag vet du har

en vandrares blod

Och jag en pärla att söka

du har din väg och din rätt

Och jag ett hav att besöka

Vi kanske visste redan då

men vem vill förstå

Och jag skulle gjort det

om igen

Om igen

Så du får inte tro

att jag glömmer

Men aldrig som främlingar…

Er werd niet veel gezegd

degene waar je heen ging

Geen harde woorden

Er was nooit een scène

even een kort afscheid

Een kus waar we stonden

We hadden alles kunnen vergeten

Goed dan

ik zou kunnen zeggen

schat blijf

Je had het me nog een keer kunnen vragen

Maar je ging je eigen weg

Ik sloot mijn deur

Natuurlijk ga ik je missen

Maar nooit als vreemden

zullen we van elkaar houden?

Nooit als vreemden

ondanks alles waar we in geloven

Nooit als vreemden

in de kamers waar we elkaar soms ontmoeten

ik weet dat je het hebt

het bloed van een zwerver

En ik ben een juweeltje om te zoeken

je hebt je zin en je hebt gelijk

En ik een zee om te bezoeken

Misschien wisten we het toen al

maar wie wil het begrijpen?

En ik zou het gedaan hebben

nog een keer

Nog een keer

Dus je moet niet geloven

dat ik vergeet

Maar nooit als vreemden...