Entre moi et lui - Marie Denise Pelletier

Je vis seule avec lui

On s’est fait comme un nid

Au milieu d’un quartier

Qu’on apprend à aimer

Il s’est fait des amis

Autant qu’il s’est fait mal

Un jour, le temps qui fuit

Lui dira: C’est normal

Un trois et demi petit

Nous emporte la nuit

Jusqu’au bout de l'été

Et jusqu’aux champs de blé

C’est ainsi entre moi et lui

C’est ainsi que la vie se vit

Entre moi et lui

Je vis seule avec lui

J’ai passé à travers

Le désert, la colère

Les solitudes amères

As-tu la paix du coeur

Dans tes ailleurs meilleurs?

S’il cherche un jour ta voix, ta main

Croisera-t-il ton chemin?

Souvent il m’a vue pleurer

En bas dans l’escalier

M’a ouvert grand ses bras

Comme un jardin fleuri

C’est ainsi entre moi et lui

C’est ainsi que la vie se vit

Entre moi et lui

Je vis seule avec lui

Il aura bientôt six ans

J’te dis ça en passant

Si jamais tu oublies

C’est ainsi entre moi et lui

C’est ainsi que la vie se vit

Entre moi et lui

Ik woon alleen met hem

We maakten als een nest

Midden in een wijk

Dat we leren lief te hebben

Hij heeft vrienden gemaakt

Hoezeer hij zichzelf ook pijn deed

Op een dag, de lekkende tijd

Zal hem zeggen: het is normaal

Een drie en een half klein

Breng ons de nacht weg

Tot het einde van de zomer

En naar de korenvelden

Dat is de weg tussen mij en hem

Zo wordt het leven geleefd

Tussen mij en hem

Ik woon alleen met hem

Ik heb meegemaakt

De woestijn, de woede

De bittere eenzaamheid

Heb je vrede in je hart?

Elders op je best?

Als hij ooit je stem zoekt, je hand?

Zal hij je pad kruisen?

Vaak zag hij me huilen

De trap af

Opende haar armen wijd voor mij

Als een bloementuin

Dat is de weg tussen mij en hem

Zo wordt het leven geleefd

Tussen mij en hem

Ik woon alleen met hem

Hij wordt binnenkort zes jaar

Dat zeg ik je trouwens

Als je het ooit vergeet

Dat is de weg tussen mij en hem

Zo wordt het leven geleefd

Tussen mij en hem