Young Girl Blues - Marianne Faithfull

It’s Saturday night, it feels like a Sunday in some ways.

If I had any sense I’d maybe go away for a few days.

Be that as it may, I can only say I am lonely,

I am but a young girl, working my way through the phonies.

Coffee on, milk gone, a sad light by fading,

Myself I touch, but not too much, I hear it’s degrading.

The flowers on my stockings are wilting away in the midnight.

The book I am reading is one man’s opinion of moonlight.

My skin is so white, I’d like maybe to go to bed soon,

Closing my eyes, if I’m to rise up before noon.

High heels, car wheels, the losers are grooving.

My dream, strange seem images are moving.

My friends, they are making a pop star or two every evening.

I know that scene backwards, they can’t see the patterns they’re

weaving.

My friends they are models but I soon got over that one.

I sit in my one room, a little brought-down in London.

Coffee on, milk gone, a sad light by fading,

Myself I touch, but not too much, I hear it’s degrading.

La la la la la, la la la la la la la la la.

La la la la la, la la la la la la la la la.

La la la la, la la la la la …

Het is zaterdagavond, het voelt in sommige opzichten als een zondag.

Als ik enig verstand had, zou ik misschien een paar dagen weggaan.

Hoe het ook zij, ik kan alleen maar zeggen dat ik eenzaam ben,

Ik ben maar een jong meisje, werkend door de neppers.

Koffie aan, melk op, een treurig licht door te vervagen,

Zelf raak ik aan, maar niet te veel, ik hoor dat het vernederend is.

De bloemen op mijn kousen verwelken om middernacht.

Het boek dat ik aan het lezen ben, is de mening van één man over maanlicht.

Mijn huid is zo wit dat ik misschien binnenkort naar bed wil,

Mijn ogen sluiten, als ik voor de middag moet opstaan.

Hoge hakken, autowielen, de verliezers zijn aan het grooven.

Mijn droom, vreemd lijken beelden te bewegen.

Mijn vrienden, ze maken elke avond een popster of twee.

Ik ken die scène achterstevoren, ze kunnen de patronen niet zien die ze zijn

weven.

Mijn vrienden zijn modellen, maar daar was ik al snel overheen.

Ik zit in mijn ene kamer, een beetje vernederd in Londen.

Koffie aan, melk op, een treurig licht door te vervagen,

Zelf raak ik aan, maar niet te veel, ik hoor dat het vernederend is.

La la la la la la, la la la la la la la la la la la.

La la la la la la, la la la la la la la la la la la.

La la la la, la la la la la …