That's How Every Empire Falls - Marianne Faithfull

He caught a train from Alexandria

Just a broken man in flight

Running scared with all his devils

Saying prayers all through the night

Oh, but mercy can’t find him

Not in the shadows where he calls

Forsaking all his better angels

That’s how every empire falls

The bells ring out on Sunday morning

Like echoes from another time

All our innocence and yearning

And sense of wonder left behind

Oh, gentle hearts remember

What was that story?

Is it lost?

For when religion loses vision

That’s how every empire falls

He toasts his wife and all his family

The providence he brought to bear

They raise their glasses in his honor

Although this union they don’t share

A man who lives among them

Was still a stranger to them all

For when the heart is never open

That’s how every empire falls

Padlock the door and board the windows

Put the people in the street

«It's just my job,» he says «I'm sorry»

And draws a check, goes home to eat

But at night he tells his woman

«You know I know I hide behind the laws»

She says, «You're only taking orders»

That’s how every empire falls

A bitter wind blows through the country

A hard rain falls on the sea

If terror comes without a warning

There must be something we don’t see

What fire begets this fire?

Like torches thrown into the straw

If no one asks, then no one answers

That’s how every empire falls

Hij nam een ​​trein uit Alexandrië

Gewoon een gebroken man tijdens de vlucht

Bang rennen met al zijn duivels

De hele nacht bidden

Oh, maar genade kan hem niet vinden

Niet in de schaduw waar hij belt

Al zijn betere engelen in de steek latend

Zo valt elk rijk

De klokken luiden op zondagochtend

Zoals echo's uit een andere tijd

Al onze onschuld en verlangen

En gevoel van verwondering achtergelaten

Oh, zachte harten onthoud

Wat was dat verhaal?

Is het verloren?

Voor als religie visie verliest

Zo valt elk rijk

Hij proost op zijn vrouw en zijn hele familie

De voorzienigheid die hij bracht

Ze heffen het glas ter ere van hem

Hoewel deze unie ze niet delen

Een man die onder hen woont

Was nog steeds een vreemde voor ze allemaal

Voor als het hart nooit open is

Zo valt elk rijk

Hang de deur op slot en ga aan boord van de ramen

Zet de mensen op straat

«Het is gewoon mijn werk,» zegt hij «het spijt me»

En trekt een cheque, gaat naar huis om te eten

Maar 's nachts vertelt hij zijn vrouw:

"Je weet dat ik weet dat ik me achter de wetten verschuil"

Ze zegt: "Je neemt alleen bestellingen aan"

Zo valt elk rijk

Er waait een bittere wind door het land

Er valt harde regen op de zee

Als terreur zonder waarschuwing komt

Er moet iets zijn dat we niet zien

Welk vuur veroorzaakt dit vuur?

Als fakkels die in het stro worden gegooid

Als niemand vraagt, antwoordt niemand

Zo valt elk rijk