Canção dos Viajantes - Marcus Viana

Pelos caminhos da Terra

Largas estradas no mar

Pego os atalhos do vento

Nas ondes de fogo do ar

Não há tempestade ou tormenta

Que quebre o casco do navio

Coração bom que navega

Nas ondas do Mundo bravio

Verde esmeralda oceano

Inunda minha alma sedenta

Descubro mil ilhas de sonho

Sem dor, sem tristeza ou doença

Pra quem tem fé e resiste

Luz do amor acesa no peito

Nada é duro, nada é triste

Espanta a noite, toca o medo

Mãe natureza me ensina

A ser humilde a ser pequeno

Beber água pura da vida

Me afastar de todo o veneno

Abrir a porta, o celeiro

Os tesouros do coração

Vêm ver rolar cachoeira

Água limpa do ribeirão

Deixa encharcar a semente

Luz da vida no fundo do chão

Como o amor transforma a gente

Como o Sol, a escuridão

Langs de wegen van de aarde

Brede wegen op zee

Ik neem de windsnelkoppelingen

In de vuurgolven van de lucht

Er is geen storm of storm

Dat breekt de scheepsromp

Goed hart dat vaart

Op de golven van de wilde wereld

oceaan smaragd groen

Overstroom mijn dorstige ziel

Ik ontdek duizend droomeilanden

Geen pijn, geen verdriet of ziekte

Voor degenen die geloof hebben en weerstand bieden

Licht van liefde verlicht op de borst

Niets is moeilijk, niets is verdrietig

Maakt de nacht bang, raakt de angst

Moeder natuur leert mij

Om nederig te zijn om klein te zijn

Zuiver water drinken uit het leven

Ga weg van al het gif

Open de deur, de schuur

De schatten van het hart

Kom kijken naar de waterval

Schoon water uit de ribeirão

Laat het zaad weken

Levenslicht op de bodem van de vloer

Hoe liefde ons verandert

Zoals de zon, de duisternis