Ramito de violetas - Manzanita

Era feliz en su matrimonio

Aunque su marido era el mismo demonio

Tenía el hombre un poco de mal genio

Ella se quejaba de que nunca fue tierno

Desde hace ya más de tres años

Recibe cartas de un extraño

Cartas llenas de poesía

Que le han devuelto la alegría

A veces sueña y se imagina

Cómo será aquel que tanto la estima

Sería un hombre más bien de pelo cano

Sonrisa abierta y ternura en sus manos

No sabe quién sufre en silencio

¿Quién puede ser su amor secreto?

Y vive así de día en día

Con la ilusión de ser querida

Ser querida

¿Quién le escribía versos, dime quién era?

¿Quién le mandaba flores por primavera?

Y cada de 9 de noviembre

Sin sobre y sin tarjeta

Le mandaba un ramito de violetas

De violetas

Y cada tarde al volver su esposo

Cansado del trabajo la mira de reojo

No dice nada porque él lo sabe todo

Sabes que es feliz así de cualquier modo

Él es quién le escribe versos

Él, su amante, su amor secreto

Y ella que no sabe nada

Mira a su marido y luego se calla

¿Quién le escribía versos, dime quién era?

¿Quién le manda flores por primavera?

Y cada de 9 de noviembre

Sin sobre y sin tarjeta

Le mandaba un ramito de violetas

Violetas, violetas (Violetas, violetas)

Hij was gelukkig in zijn huwelijk

Hoewel haar man zelf de duivel was

De man had een beetje een slecht humeur

Ze klaagde dat hij nooit schattig was

Al meer dan drie jaar

Ontvang brieven van een vreemde

brieven vol poëzie

Dat ze hem zijn vreugde hebben teruggegeven

Soms droomt en fantaseert hij

Hoe zal degene zijn die haar zo waardeert?

Het zou een nogal grijsharige man zijn

Open glimlach en tederheid in je handen

Je weet niet wie in stilte lijdt

Wie kan zijn geheime liefde zijn?

En zo leeft hij van dag tot dag

Met de illusie van bemind te worden

geliefd zijn

Wie heeft verzen voor hem geschreven, vertel me wie hij was?

Wie stuurde hem bloemen voor de lente?

En elke 9 november

Geen envelop en geen kaart

Ik heb hem een ​​boeket viooltjes gestuurd

van viooltjes

En elke middag als haar man terugkomt

Moe van het werk, kijkt hij haar vanuit zijn ooghoeken aan

Hij zegt niets omdat hij alles weet

Je weet toch dat ze zo blij is

Hij is degene die verzen schrijft

Hij, haar minnaar, haar geheime liefde

En ze weet van niets

Ze kijkt naar haar man en zwijgt dan

Wie heeft verzen voor hem geschreven, vertel me wie hij was?

Wie stuurt jou bloemen voor de lente?

En elke 9 november

Geen envelop en geen kaart

Ik heb hem een ​​boeket viooltjes gestuurd

Viooltjes, viooltjes (Violetten, viooltjes)