Факелы - Макс Лечт

Первый Куплет:

Да мы молоды и свободны и все надо успеть,

Да все тренды моды сечем и знаем куда надо смотреть.

Но когда дело доходит до дела все жмутся по норам,

А твой город все так же в ожидании героя.

Пока все стремаются и твердят есть кто-то другой,

Пока по углам разбрелись внутри спит твой супергерой.

Он молод, но знает толк посланник, а не засранец,

Ему не нужны кубки, медали, венки не для этого ранец.

Увидеть блеск с надеждой в потухших глазах,

Трофей и награда согреет тех кто рядом сердце пламенем.

Айфона не надо нести исцеление луч душам,

Отравленным ядом поднять знамя любви,

Иисус Христос путь надежда, правда.

Таких знают в лицо ведь они не опустят глаза.

Простые девчонки и парни с мечтой от бога,

Где сорваны тормоза мы держимся рядом и смотрим вперед,

Предельно уверенно рожденные богом на этой земле,

Для этого времени зажигай факелы.

Зажигай факелы, зажигай факелы, зажигай факелы,

Зажигай, зажигай, зажигай, зажигай, зажигай…

Зажигай зажигай зажигай зажигай зажигай.

Припев:

Зажигай факелы, ожидая рассвета,

Больше правды братик, больше света.

Жги костры пусть не будут пустыми баки,

Запал охватит тех кто сердцем привязан к правде.

Второй Куплет:

Лишь дай искру нам и мы разожжем костер,

Надежда тут и там вспорхнет и верой помашет крылом.

Каждый кто мажет каждый опутанный злом,

Среди бетонных башен должен услышать о важном,

Должен пережить важное.

А как же мое поколение выйдя за рамки пульсирует дальше,

Пустые движенья пустое мышленье.

Опять же, браза, не наше.

Мы дышим этим и каждый важен от Мозамбика до Раши.

Мажет тебя это или не мажет,

Верю жажда направит каждого.

Вот она маза вожака идти впереди,

Ведь нити видеть дальше решает здесь,

Ни сила кулака, а страсть любовь вера жажда.

Надежда откроет двери веры вера сдвинет горы,

Мой город вдохнет полной грудью рассвет совсем скоро.

Подняв глаза к небу мы находим ответы,

В каждом шаге видя чудо ощущая силу ветра.

Тьма не устоит перед светом и совсем немного осталось.

А ожидая рассвета мы зажигаем не парясь.

Припев:

Зажигай факелы, ожидая рассвета,

Больше правды братик, больше света.

Жги костры пусть не будут пустыми баки,

Запал охватит тех кто сердцем привязан к правде.

Eerste couplet:

Ja, we zijn jong en vrij en we moeten alles doen,

Ja, we snijden alle modetrends en weten waar we moeten zoeken.

Maar als het erop aankomt, zit iedereen ineengedoken in gaten,

En je stad wacht nog steeds op een held.

Terwijl iedereen streeft en herhaalt is er iemand anders,

Terwijl verspreid over de hoeken, slaapt je superheld binnen.

Hij is jong, maar hij is een boodschapper, geen klootzak,

Hij heeft geen bekers, medailles, kransen nodig, niet voor deze knapzak.

Om de sprankeling van hoop te zien in uitgestorven ogen,

Een trofee en een prijs zullen degenen die hen nabij zijn verwarmen met een vlam.

Een iPhone hoeft geen helende straal naar zielen te brengen,

Vergiftigd door vergif, hef de banier van liefde op,

Jezus Christus is de weg van hoop, de waarheid.

Zulke mensen zijn bekend bij het zien, omdat ze hun ogen niet neerslaan.

Eenvoudige meisjes en jongens met een droom van God,

Waar de rem eraf is, blijven we dichtbij en kijken we vooruit,

Geboren met het grootste vertrouwen door God op deze aarde,

Steek voor deze tijd de fakkels aan.

Steek de fakkels aan, steek de fakkels aan, steek de fakkels aan

Steek het aan, steek het aan, steek het aan, steek het aan, steek het aan...

Steek het aan, steek het aan, steek het aan, steek het aan.

Refrein:

Steek de fakkels aan, wachtend op de dageraad

Meer waarheid broeder, meer licht.

Verbrand de vuren, laat de tanks niet leeg zijn,

De lont zal degenen grijpen die in hun hart aan de waarheid gehecht zijn.

Tweede couplet:

Geef ons een vonk en we zullen een vuur ontsteken,

Hoop zal hier en daar vliegen en met geloof met zijn vleugels zwaaien.

Iedereen die iedereen uitsmeert die verstrikt is in het kwaad,

Tussen de betonnen torens moet ik horen over de belangrijke,

Moet iets belangrijks doorstaan.

Maar hoe zit het met mijn generatie, die verder gaat, verder pulseert,

Lege bewegingen leeg denken.

Nogmaals, broeder, niet de onze.

We ademen het in en iedereen is belangrijk, van Mozambique tot Rashi.

Of het je besmeurt of niet,

Ik geloof dat dorst iedereen zal leiden.

Hier is ze het doolhof van de leider om door te gaan,

De draad om verder te zien beslist hier immers,

Niet de kracht van een vuist, maar passie, liefde, geloof, dorst.

Hoop zal de deuren van geloof openen, geloof zal bergen verzetten,

Mijn stad zal zeer binnenkort de dageraad ademen.

Als we onze ogen naar de lucht richten, vinden we de antwoorden

Bij elke stap een wonder zien, de kracht van de wind voelen.

De duisternis zal het licht niet weerstaan ​​en er is nog maar weinig over.

En wachtend op de dageraad, lichten we op zonder ons zorgen te maken.

Refrein:

Steek de fakkels aan, wachtend op de dageraad

Meer waarheid broeder, meer licht.

Verbrand de vuren, laat de tanks niet leeg zijn,

De lont zal degenen grijpen die in hun hart aan de waarheid gehecht zijn.