Sun Ain't Gonna Rise - Magna Carta

for I could speak of many things

in oh so many ways

but it’s my thoughts flying through the night

above the winding cities see them shine

For every child without a light, hiding from the cold

the dispossessed, the seldom blessed, the weary and the old

when the face of every stranger, is a mirror to your soul

Sun ain’t gonna rise in the morning.

So think before you say there’s no reason for a man to lose his mind.

Words of pity fill your ears and many times your eyes it’ll make you blind,

you know it makes you blind

so many dreams of vague charity they live a season

just to fade and die

But for every priest without a flock, who once believed in right

for the poet with a line who dried up over night

For the drunk without a jar, to keep him out of sight

Sun ain’t gonna rise in the morning

Beyond the clouds of whirling smoke, wheat fields touch the sky

shady trees and meadow seas, Autumn winds and August breezes fly

Oh you know they fly

and it’s not for me to say where or when

all this will go and never be again

For every frozen optimist, who put his faith in love

for the drowning sinner, with his eyes on God above

and the old man left behind the queue, without the strength to shove

Sun ain’t gonna rise, sun ain’t gonna rise

Sun ain’t gonna rise in the morning

want ik zou over veel dingen kunnen spreken

op o zo veel manieren

maar het zijn mijn gedachten die door de nacht vliegen

boven de kronkelende steden zie ze schijnen

Voor elk kind zonder licht, verstopt voor de kou

de onteigende, de zelden gezegende, de vermoeide en de oude

wanneer het gezicht van elke vreemdeling een spiegel is voor je ziel

De zon komt 's ochtends niet op.

Dus denk na voordat je zegt dat er geen reden is voor een man om gek te worden.

Woorden van medelijden vullen je oren en vaak zal je ogen je blind maken,

je weet dat je er blind van wordt

zoveel dromen van vage liefdadigheid dat ze een seizoen leven

gewoon om te vervagen en te sterven

Maar voor elke priester zonder kudde, die ooit in juist geloofde...

voor de dichter met een regel die 's nachts opdroogde

Voor de dronkaard zonder kruik, om hem uit het zicht te houden

De zon komt 's ochtends niet op

Voorbij de wolken van wervelende rook, raken korenvelden de lucht

schaduwrijke bomen en weidezeeën, herfstwinden en augustusbriesjes vliegen

Oh je weet dat ze vliegen

en het is niet aan mij om te zeggen waar of wanneer

dit alles zal gaan en nooit meer zijn

Voor elke bevroren optimist, die zijn vertrouwen stelde in de liefde

voor de verdrinkende zondaar, met zijn ogen op God hierboven gericht

en de oude man liet de rij achter, zonder de kracht om te duwen

De zon gaat niet op, de zon gaat niet op

De zon komt 's ochtends niet op