Soliloquy 2 - Magna Carta

Against the march of time,

a child, now man,

stands alone and

demands just to be,

to live and to love and do the things that a man must do

and yet in his soul,

and cries out for the simple ways,

of yesterday

Tegen de mars van de tijd,

een kind, nu man,

staat alleen en

vraagt ​​om gewoon te zijn,

om te leven en lief te hebben en de dingen te doen die een man moet doen

en toch in zijn ziel,

en schreeuwt om de eenvoudige manieren,

van gisteren