Nidderdale/Backroads - Magna Carta

Backroads winding over the hill

all those warm open faces,

smiled a welcome and goodbye

I hold you here in my heart,

lady with your Mona Lisa smile

your body filled my senses, like the heavens fill the sky

and I was born to know you without ever knowing why

down the backroads,

honey, down the backroads

the backroads of my life.

Zapped out on nothing

nothing left to blame

fate is a stranger,

sometimes calls your name.

and I lost me a fortune

but I got diamonds in my hand

I hear your voice in the night,

see the trees throwing patterns on your skin

I took a road to somewhere, but I guess I lost my way

for the best of good intentions, I was coming back one day

down the backroads

honey, down the backroads

the backroads of my life.

Best friends were strangers

Lord I broke the rules

broke a hundred miles of hearts,

Lord I played the fool

now it’s a strange consolation

when you think you got it made

I’ve journeyed to the anvils of the sun

frozen in the bitter arctic winds

when forgotten friends and memories, come tugging at my sleeve

you get the urge for going then you wonder why you leave

down the backroads

honey, down the backroads

the backroads of my life.

Freight train to nowhere

coasting down the plane

I was hitching on a highway

now there’s singing in the wires

and I’m so lonesome I could cry

I hold you here in my heart,

lady with your Mona Lisa smile

your body filled my senses,

like the heavens fill the sky

and I was born to know you,

without ever knowing why

down the backroads,

honey, down the backroads

the backroads of my life.

Achterweggetjes die over de heuvel slingeren

al die warme open gezichten,

lachte een welkom en tot ziens

Ik houd je hier in mijn hart,

dame met je Mona Lisa-glimlach

je lichaam vulde mijn zintuigen, zoals de hemel de lucht vult

en ik ben geboren om je te kennen zonder ooit te weten waarom

langs de weggetjes,

schat, op de achterafwegen

de achterafwegen van mijn leven.

Op niets uitgekeken

niets meer te verwijten

het lot is een vreemdeling,

roept soms je naam.

en ik verloor me een fortuin

maar ik heb diamanten in mijn hand

Ik hoor je stem in de nacht,

zie hoe de bomen patronen op je huid gooien

Ik nam een ​​weg naar ergens, maar ik denk dat ik de weg kwijt ben

met de beste goede bedoelingen kwam ik op een dag terug

langs de weggetjes

schat, op de achterafwegen

de achterafwegen van mijn leven.

Beste vrienden waren vreemden

Heer, ik heb de regels overtreden

brak een honderd mijl van harten,

Heer, ik speelde de dwaas

nu is het een vreemde troost

als je denkt dat je het hebt gemaakt

Ik ben naar de aambeelden van de zon gereisd

bevroren in de bittere arctische winden

als vrienden en herinneringen vergeten zijn, kom dan aan mijn mouw trekken

je krijgt de drang om te gaan, dan vraag je je af waarom je weggaat

langs de weggetjes

schat, op de achterafwegen

de achterafwegen van mijn leven.

Goederentrein naar nergens

het vliegtuig uitrollen

Ik was aan het liften op een snelweg

nu klinkt er gezang in de draden

en ik ben zo eenzaam dat ik zou kunnen huilen

Ik houd je hier in mijn hart,

dame met je Mona Lisa-glimlach

je lichaam vulde mijn zintuigen,

zoals de hemel de lucht vult

en ik ben geboren om jou te kennen,

zonder ooit te weten waarom

langs de weggetjes,

schat, op de achterafwegen

de achterafwegen van mijn leven.