Medley: Seasons - Magna Carta

This is the turning of the year

The final scene before the curtain falls

The squirrel, warm within his bed

of leaves cannot hear the wind

that blows around the chimney pots

For like the pilgrim of the year gone by

Once he was a young man

who laughed in the spring

And lay beneath an upturned sky

on long hot summer days

But with autumn he grows mellow

He looks over his shoulder

Down the long year path of no return

Already he is but a memory

Fading like a shadow on the wall

But time with restless footsteps

hurries by and now beside the road

There stands the pilgrim

of the year to be

Falling leaves turn to gold

Silver flowers on my window

Spirit of the fading year

He knows not where

He cannot say, oh no

Naked trees in the sky

Stars are shining clear and cold

The minstrel of the ages

sings of oh so long ago

An age old tune without a name

No one knows

In the white falling snow

The pilgrim travels on

His face towards the sun

Beyond the open road he travels on

Past the lamp shining windows

And faces by the fire

Before the midnight hour

For Christmas time

has come around again

Go to sleep, little child

You shouldn’t be awake

Go to sleep little child

Time to let the night go by

Waiting for the sound of a magic sleigh

The chimneys not too tall they say

Or the roof too high for a reindeer to fly

No not too high for a reindeer to fly

The clock strikes twelve

on a street below

They hurry to a church to pray

«Forgive our sins and negligence

Accept our humble penitence

It’s been a year ago today

Since we were here»

Choir gently sings an anthem

Not too loud or out of key

Congregation turn eye corners

When the plate goes round to see

Who gives the most on Christmas day

The most on Christmas day

Twilight days are slipping far away

Just sand into an hour glass

For winter time is slowly passed

And cannot last forever

North wind turn your back

upon the doors that you have blown

West wind melt the organ pipes of ice

That glitter on the eaves

of the houses in the town

And the sun wakes up the flowers

That slumber through the winter

And warms the sleepy faces

Waiting for the spring

The skies of steel

and fields white with frost

are memories of yesterday

And while scarecrow children

search the hedgerows and splash

through muddy pools for secrets

The spirit of the spring

with the sunbeams on her hair

shakes the sleeping earth

And with the pilgrim by her side

She murmurs in the trees

And in the ears of all who listen

«Now time to wake for winter has gone»

With flowers in her hair

She smiles again and like a child

cares nothing for tomorrow

She spreads her wings

Catch her if you see her

in your mind’s eye

For she smiles in a Mona Lisa way

Sun is rising

from a cloud above your head

When you instead are sleeping

All is knowing, all is growing

And no one knows

which way their mind is blowing

And now she finds

her work is almost done

And like a child

cares nothing for tomorrow

And like a child

cares nothing for tomorrow

And like a child thinks only for today

The pilgrim wanders with the spirit

of the spring, enchanted

As if tomorrow will never come

But time is running out

And as she bids him farewell

Only the echo of her voice remains

For now she flies

On the bare back of the south wind

Across the naked mountains

Above the winding rivers

Breathing gently on the meadows

Scattering her flowers

into the grass and the hedgerows

Fading through the back door

Long summer day

Golden fingers pointing at my doorway

Meadow sleeping

Watching for the sky to turn you on

The air filled with heytime

Blowing past a flower-print lady

On a seat in the park

Wears a paper on her head

She never read at all

She’s just keeping her mind in the dark

Keeping her mind in the dark

You know she’s cool

She’s just like an ice-cream man

And don’t you see what I mean

She’s doing the best that she can

Doing the best that she can

Hey Mr. Sunshine

Like a Harlequin you’re dancing

on my picture book today

Ooh It’s a good time

And I’m floating far away

Chew on a candy-floss

in the pouring rain

Kids are crying again

Kids are crying again

Holiday time

Down on a beach with the crowd

Trying to look for the sun

Taking whatever you can

And your deckchair is an island

In a kaleidoscope world

Jamming cars, crowded bars

Standing trains or smell the drains

The quiver in the heat of the city street

God, I must get away

Hey Mr. Sunshine

And I’m floating far away

Down the wide open road

The pilgrim travels on

His face towards the sun

Beyond the open road he travels on

And the waves steal the footprints

Of the summer from the sand

Beneath the silver moon

The North wind blows

the fading leaves again

Around and around

All has nearly turned full circle

The warm lazy days of sunshine

And brown rivers

winding through the meadows

are a tale of yesterday

The pilgrim sighs

And draws his mantle close

about him in the smoky evening

He watches the leaves wither and fall

Frost has rimmed the pools with ice

And hung diamonds

in the spider’s web

For this is the turning of the year

The final scene before the curtain falls

And now beside the road there stands

the pilgrim of the year to be

Falling leaves turn to gold

Silver flowers on my window

Spirit of the fading year

He knows not where

He cannot say

Dit is de jaarwisseling

De laatste scène voordat het doek valt

De eekhoorn, warm in zijn bed

van bladeren kan de wind niet horen

dat rond de schoorsteenpotten waait

Want zoals de pelgrim van het voorbije jaar

Ooit was hij een jonge man

die lachte in de lente

En lag onder een omgekeerde hemel

op lange hete zomerdagen

Maar met de herfst wordt hij zachter

Hij kijkt over zijn schouder mee

Langs het lange jaarpad van geen terugkeer

Hij is al slechts een herinnering

Vervagen als een schaduw op de muur

Maar tijd met rusteloze voetstappen

haast zich voorbij en nu langs de weg

Daar staat de pelgrim

van het komende jaar

Vallende bladeren veranderen in goud

Zilveren bloemen op mijn raam

Geest van het vervagende jaar

Hij weet niet waar

Hij kan niet zeggen, oh nee

Naakte bomen in de lucht

Sterren schijnen helder en koud

De minstreel van alle tijden

zingt van oh zo lang geleden

Een eeuwenoud deuntje zonder naam

Niemand weet

In de witte vallende sneeuw

De pelgrim reist verder

Zijn gezicht naar de zon

Voorbij de openbare weg waarop hij reist

Voorbij de lamp schijnende ramen

En gezichten bij het vuur

Voor middernacht

Voor de kersttijd

is weer langsgekomen

Ga slapen, klein kind

Je zou niet wakker moeten zijn

Ga slapen klein kind

Tijd om de nacht voorbij te laten gaan

Wachten op het geluid van een magische slee

De schoorstenen niet te hoog zeggen ze

Of het dak te hoog voor een rendier om te vliegen

Nee niet te hoog voor een rendier om te vliegen

De klok slaat twaalf

in een straat hieronder

Ze haasten zich naar een kerk om te bidden

«Vergeef onze zonden en nalatigheid»

Accepteer onze nederige boetedoening

Het is vandaag een jaar geleden

Sinds we hier waren»

Koor zingt zachtjes een volkslied

Niet te luid of uit de toon

Congregatie draait ooghoeken

Wanneer het bord rondgaat om te zien

Wie geeft het meeste op kerstdag?

Het meest op kerstdag

Twilight dagen glijden ver weg

Zand gewoon in een zandloper

Voor de winter gaat de tijd langzaam voorbij

En kan niet eeuwig duren

Noordenwind keer je de rug toe

op de deuren die je hebt opgeblazen

Westenwind smelt de orgelpijpen van ijs

Die glitter op de dakrand

van de huizen in de stad

En de zon maakt de bloemen wakker

Die sluimer door de winter

En verwarmt de slaperige gezichten

Wachten op de lente

De lucht van staal

en velden wit van de vorst

zijn herinneringen aan gisteren

En terwijl kinderen vogelverschrikkers

doorzoek de heggen en plons

door modderige poelen voor geheimen

De geest van de lente

met de zonnestralen op haar haar

schudt de slapende aarde

En met de pelgrim aan haar zijde

Ze mompelt in de bomen

En in de oren van iedereen die luistert

«Nu is het tijd om wakker te worden want de winter is voorbij»

Met bloemen in het haar

Ze lacht weer en als een kind

geeft niets om morgen

Ze spreidt haar vleugels

Vang haar als je haar ziet

in je geestesoog

Want ze lacht op een Mona Lisa-manier

De zon komt op

vanuit een wolk boven je hoofd

Wanneer je in plaats daarvan slaapt

Alles is weten, alles groeit!

En niemand weet het

op welke manier hun geest waait

En nu vindt ze

haar werk is bijna klaar

En als een kind

geeft niets om morgen

En als een kind

geeft niets om morgen

En zoals een kind alleen voor vandaag denkt

De pelgrim dwaalt rond met de geest

van de lente, betoverd

Alsof morgen nooit zal komen

Maar de tijd dringt

En terwijl ze afscheid van hem neemt

Alleen de echo van haar stem blijft over

Voor nu vliegt ze

Op de blote rug van de zuidenwind

Over de naakte bergen

Boven de kronkelende rivieren

Rustig ademen op de weilanden

Haar bloemen strooien

in het gras en de heggen

Fading door de achterdeur

Lange zomerdag

Gouden vingers die naar mijn deur wijzen

Weide slapen

Kijken of de lucht je opwindt

De lucht gevuld met hoogtij

Blazen langs een dame met bloemenprint

Op een stoel in het park

Draagt ​​een papier op haar hoofd

Ze las helemaal nooit

Ze houdt haar gedachten in het duister

Haar gedachten in het duister houden

Je weet dat ze cool is

Ze is net een ijscoman

En begrijp je niet wat ik bedoel?

Ze doet haar best

Doen wat ze kan

Hey meneer Sunshine

Als een harlekijn dans je

in mijn prentenboek van vandaag

Ooh Het is een goede tijd

En ik zweef ver weg

Kauw op een suikerspin

in de stromende regen

Kinderen huilen weer

Kinderen huilen weer

Vakantietijd

Beneden op een strand met de menigte

Proberen te zoeken naar de zon

Nemen wat je kunt

En je ligstoel is een eiland

In een caleidoscoopwereld

Jammende auto's, overvolle bars

Staande treinen of ruik de afvoer

De koker in de hitte van de stadsstraat

God, ik moet wegkomen

Hey meneer Sunshine

En ik zweef ver weg

Langs de wijd open weg

De pelgrim reist verder

Zijn gezicht naar de zon

Voorbij de openbare weg waarop hij reist

En de golven stelen de voetafdrukken

Van de zomer uit het zand

Onder de zilveren maan

De noordenwind waait

de vervagende bladeren weer

Rond en rond

Alles is bijna de cirkel rond

De warme luie dagen van de zon

En bruine rivieren

slingerend door de weilanden

zijn een verhaal van gisteren

De pelgrim zucht

En trekt zijn mantel dicht

over hem in de rokerige avond

Hij ziet de bladeren verdorren en vallen

Frost heeft de zwembaden omrand met ijs

En opgehangen diamanten

in het spinnenweb

Want dit is de jaarwisseling

De laatste scène voordat het doek valt

En nu staat er naast de weg

de pelgrim van het komende jaar

Vallende bladeren veranderen in goud

Zilveren bloemen op mijn raam

Geest van het vervagende jaar

Hij weet niet waar

Hij kan niet zeggen