Faces Of London - Magna Carta

There are lights on the water

they shine on a river

from St. Pauls down to Gravesend,

they shine to the sea

and I’m sick and I’m tired

footsore and weary

the faces of London, got nothing on me

got by on a coffee

songs of the rivers, of the

hills and old ways

and the faces of London

no time for the stopping

each one an island, in a big lonely sea

the wind blows the paper

past the underground stations

the streets are deserted

and cold as a grave

I remember on leaving

your last words so well

you’ll always survive,

if you’ve something to sell

now it’s four in the morning

the cold neon mourning

there’s a Rolls rolling homeward

and the driver he’s yawning

and I’m sharing this moment

with a drunk and a bottle

two faces of London with nowhere to go

Er zijn lichten op het water

ze schijnen op een rivier

van St. Pauls naar Gravesend,

ze schijnen naar de zee

en ik ben ziek en ik ben moe

pijnlijke en vermoeide voeten

de gezichten van Londen, heb niets op mij

kwam langs op een kopje koffie

liederen van de rivieren, van de

heuvels en oude manieren

en de gezichten van Londen

geen tijd om te stoppen

elk een eiland, in een grote eenzame zee

de wind blaast het papier

langs de metrostations

de straten zijn verlaten

en koud als een graf

Ik herinner me bij het vertrek

je laatste woorden zo goed

je zult altijd overleven,

als je iets te verkopen hebt

nu is het vier uur in de ochtend

de koude neon-rouw

er rollen rollen naar huis

en de chauffeur die hij geeuwt

en ik deel dit moment

met een dronk en een fles

twee gezichten van Londen die nergens heen kunnen