Alexandros - Ode A' - Macabre Omen

I extend my hand into the crowd

Only to hear my name out loud

Αλέξανδρε, your name strikes fear into hearts of men

If that is true, where are your cities now?

Armies used to kneel with their shields on the ground

Αλέξανδρε, you go through wars and your army is there

If that is true, how do they fail you how?

Moments one’s in need are when one ends to be alone

Follow me, and I shall pledge to thee

To fulfil your desires

Even if it sounds like madness

And my body and spirit go through the edge of darkness

Life has no relation

It is death that will bring us back

To the one that brought us into creation

It is life that I seek

My kingdom I would give in return

For a hundred years of life

In the land of the living

The dead have nothing to say to us

It is our own narcissism

That makes us think they even care

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ - ΓΟΝΟΣ - AΘΑΝΑΤΟΣ

ΚΛΕΟΣ - ΦΟΡΟΣ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

I see the abyss, take me

Ik steek mijn hand uit in de menigte

Alleen om mijn naam hardop te horen

Αλέξανδρε, je naam wekt angst in de harten van mannen

Als dat waar is, waar zijn uw steden nu?

Legers knielden met hun schilden op de grond

Αλέξανδρε, je gaat door oorlogen en je leger is daar

Als dat waar is, hoe laten ze je dan in de steek?

Momenten die je nodig hebt, zijn wanneer je eindigt om alleen te zijn

Volg mij, en ik zal u beloven

Om uw wensen te vervullen

Ook al klinkt het als waanzin

En mijn lichaam en geest gaan door de rand van de duisternis

Het leven heeft geen relatie

Het is de dood die ons terug zal brengen

Aan degene die ons tot de schepping heeft gebracht

Het is het leven dat ik zoek

Mijn koninkrijk zou ik ervoor teruggeven

Voor een leven van honderd jaar

In het land van de levenden

De doden hebben ons niets te zeggen

Het is ons eigen narcisme

Dat doet ons denken dat ze er zelfs om geven

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ - - AΘΑΝΑΤΟΣ

- ΦΟΡΟΣ -

Ik zie de afgrond, neem mij