Corazón de bronce - M-CLAN

Aquí llegué, a un muelle olvidado

Con mi pena colgando por la borda de este barco

Aquí llegué, a este sitio extraño

Palpando las piedras casi a ciegas

Hiriéndome las manos

Llamo a las puertas

¿donde está la felicidad?

No hallo respuestas, solo hay oscuridad

Un corazón de bronce que no siente

Ya es todo lo que queda de mí

Un espejismo en medio de la soledad

Que ayer pensaba en ti

Es todo lo que queda de mí

Aquí estoy, mirando hacia el cielo

Esperando un tsunami de amor, llanto pequeño

Y si al caer el sol, no llegó el deshielo

Saldré a buscar un corazón de bronce y hierro

Y a compartir con él este frío calor

Con la complicidad del que perdió el amor

Un corazón de bronce que no siente

Ya es todo lo que queda de mí

Un espejismo en medio de la soledad

Que ayer pensaba en ti

Es todo lo que queda de mí

Llamó a las puertas

¿donde está la felicidad?

No hallo respuestas, solo hay oscuridad

Un corazón de bronce que no siente

Ya es todo lo que queda de mí

Un espejismo en medio de la soledad

Que ayer pensaba en ti

Es todo lo que queda de mí

Todo lo que queda de mí

Hier kwam ik, naar een vergeten pier

Met mijn verdriet over de zijkant van dit schip hangend

Hier kwam ik, naar deze vreemde plek

Bijna blindelings de stenen voelen

mijn handen pijn doen

Ik klop op deuren

Waar is het geluk?

Ik vind geen antwoorden, er is alleen duisternis

Een hart van brons dat niet voelt

Het is al het enige dat nog van me over is

Een luchtspiegeling te midden van eenzaamheid

Dat ik gisteren aan je dacht

Het is alles wat er nog van me over is

Hier ben ik, kijkend naar de lucht

Wachten op een tsunami van liefde, kleine kreet

En als toen de zon onderging, de dooi niet kwam

Ik ga naar buiten en vind een hart van koper en ijzer

En om deze koude hitte met hem te delen

Met de medeplichtigheid van degene die de liefde verloor

Een hart van brons dat niet voelt

Het is al het enige dat nog van me over is

Een luchtspiegeling te midden van eenzaamheid

Dat ik gisteren aan je dacht

Het is alles wat er nog van me over is

klopte op deuren

Waar is het geluk?

Ik vind geen antwoorden, er is alleen duisternis

Een hart van brons dat niet voelt

Het is al het enige dat nog van me over is

Een luchtspiegeling te midden van eenzaamheid

Dat ik gisteren aan je dacht

Het is alles wat er nog van me over is

alles wat er nog van mij over is