Leichte Segler in den Höhen - Ludwig van Beethoven, Gilles Ragon

Leichte Segler in den Höhen

Und du, Bächlein klein und schmal

Könnt mein Liebchen ihr erspähen

Grüßt sie mir viel tausendmal

Seht ihr, Wolken, sie dann gehen

Sinnend in dem stillen Tal

Laßt mein Bild vor ihr entstehen

In dem luft’gen Himmelssaal

Wird sie an den Büschen stehen

Die nun herbstlich falb und kahl

Klagt ihr, wie mir ist geschehen

Klagt ihr, Vöglein, meine Qual

Stille Weste, bringt im Wehen

Hin zu meiner Herzenswahl

Meine Seufzer, die vergehen

Wie der Sonne letzter Strahl

Flüstr' ihr zu mein Liebesflehen

Laß sie, Bächlein klein und schmal

Treu in deinen Wogen sehen

Meine Tränen ohne Zahl!

Lichte zeilers in de hoogte

En jij, beekje klein en smal

Kan mijn schat haar spotten

Groet haar duizend keer

Zie je, wolken, dan gaan ze

Nadenken in de stille vallei

Laat mijn beeld voor haar oprijzen

In de luchtige hal van de hemel

Zal ze bij de struiken staan?

De nu herfstige braak en kaal

Klaag je wat er met mij is gebeurd?

Betreuren jullie, vogeltjes, mijn kwelling?

Stil vest, kom maar op met zwaaien

Naar de keuze van mijn hart

Mijn zuchten die voorbij gaan

Als de laatste zonnestraal

Fluister haar mijn liefde smekend

Laat haar, beekje klein en smal

Kijk trouw in je golven

Mijn tranen zonder nummer!