Клин белых журавлей - Ляля Размахова

Мог ли ты думать кого-то любя.

Что повстречаешь однажды меня.

В темных аллеях застывших камней.

Призраки бывших людей.

Нет оправданий, нет чувства вины.

Это не страх мимолётной весны.

Да я права, ты боялся такого всегда…

Да я права, ты боялся такого всегда…

Клин белых журавлей.

От любви моей, унеси печали.

На, кинопленке дней.

Вижу всё ясней.

Что мы потеряли.

Ты мой рисунок не знавший холста.

Ты недопетая песня с листа.

Ты мой роман, не дописанный мной.

Давний и очень родной.

Мог ли ты думать кого-то любя.

Что повстречаешь однажды меня.

Знаю, что нет, ты искал меня тысячу лет…

Знаю, что нет, ты искал меня тысячу лет…

Клин белых журавлей.

От любви моей, унеси печали.

На, кинопленке дней.

Вижу всё ясней.

Что мы потеряли.

Клин белых журавлей.

От любви моей, унеси печали.

На, кинопленке дней.

Вижу всё ясней.

Что мы потеряли.

Zou je kunnen denken aan van iemand houden.

Dat je me op een dag zult ontmoeten.

In donkere steegjes van bevroren stenen.

Geesten van voormalige mensen.

Geen excuses, geen schuld.

Dit is niet de angst voor een vluchtige lente.

Ja, ik heb gelijk, je was hier altijd al bang voor...

Ja, ik heb gelijk, je was hier altijd al bang voor...

Wig van witte kranen.

Van mijn liefde, neem het verdriet weg.

Op, de filmstrip der dagen.

Ik zie alles duidelijker.

Wat hebben we verloren.

Jij bent mijn tekening, die het doek niet kende.

Je bent een onvoltooid lied van een blad.

Je bent mijn roman, niet afgemaakt door mij.

Oud en heel dierbaar.

Zou je kunnen denken aan van iemand houden.

Dat je me op een dag zult ontmoeten.

Ik weet het niet, je zoekt me al duizend jaar...

Ik weet het niet, je zoekt me al duizend jaar...

Wig van witte kranen.

Van mijn liefde, neem het verdriet weg.

Op, de filmstrip der dagen.

Ik zie alles duidelijker.

Wat hebben we verloren.

Wig van witte kranen.

Van mijn liefde, neem het verdriet weg.

Op, de filmstrip der dagen.

Ik zie alles duidelijker.

Wat hebben we verloren.