Edward on Loch Erne's Shore - Eilis Kennedy, Pauline Scanlon, Donogh Hennessy

The Sun was setting behind the mountain

The dew was falling upon the leaves

And I was seated beside a fountain

And a feathered songster sang on a tree

With love and blessings his notes were sounding

Made me reminded of days of ‘oer

Where in a bower I plucked a flower

And dreamt of Edward on Lough Erne’s Shore

The cuckoo’s notes in the air resounding

Appeal to feeling and pleases the ear

And every note is a bliss abounding

Here in the valley if he were here

Each step I take by the winding river

Where we once rambled in days of oer

Reminds me of my banished Edward

And makes me lonely on Lough Erne’s Shore

A crop of sorrow my heart is reaping

My rose has faded and my hope decayed

And in the night time when all are sleeping

Awake I lie weeping till the break of day

For woe has wed me, delight has fled me

Why did you leave me, my love a stor

But luck compelled it and banished Edward

And now I am lonely on Lough Erne’s Shore

Oh could I move like the moon oer the ocean

I would send a sigh ‘oer the distant deep

Or could I move like a bird in motion

By Edward’s side I would ever keep

I would gently sooth him, with songs amuse him

I would gently sooth him and he would sigh no more

And seven years would soon pass over

And we’d both live happy on Lough Erne’s Shore

De zon ging onder achter de berg

De dauw viel op de bladeren

En ik zat naast een fontein

En een gevederde zanger zong in een boom

Met liefde en zegeningen klonken zijn noten

Deed me denken aan dagen van 'oer'

Waar in een prieel ik een bloem plukte

En droomde van Edward op Lough Erne's Shore

De tonen van de koekoek in de lucht weergalmen

Doe een beroep op het gevoel en behaagt het oor

En elke noot is een overvloed aan gelukzaligheid

Hier in de vallei als hij hier was

Elke stap die ik zet bij de kronkelende rivier

Waar we eens ronddwaalden in dagen van oer

Doet me denken aan mijn verbannen Edward

En maakt me eenzaam op Lough Erne's Shore

Een oogst van verdriet dat mijn hart aan het oogsten is

Mijn roos is verwelkt en mijn hoop vervlogen

En 's nachts als iedereen slaapt

Wakker lig ik te huilen tot het aanbreken van de dag

Want wee heeft me getrouwd, vreugde is me ontvlucht

Waarom heb je me verlaten, mijn liefde een stor

Maar geluk dwong het en verbannen Edward

En nu ben ik eenzaam op Lough Erne's Shore

Oh, zou ik kunnen bewegen als de maan of de oceaan?

Ik zou een zucht sturen 'oer de verre diepte'

Of zou ik kunnen bewegen als een vogel in beweging?

Aan Edwards zijde zou ik ooit blijven

Ik zou hem zachtjes kalmeren, met liedjes die hem amuseren

Ik zou hem zachtjes kalmeren en hij zou niet meer zuchten

En zeven jaar zouden snel voorbij gaan

En we zouden allebei gelukkig leven op Lough Erne's Shore