No Matter Where You Go, There You Are - Luka Bloom

I’ll sing to you of a carpenter, a Muslim man

He was forced to join an army, he chose to leave his land

He was born in Northern Africa, with the desert all around

He loved his innocent childhood in the bosom of a desert town

Mohamed left Algeria, his family and his friends

Knowing he would never see his loved ones ever again

You must go, follow your star

No matter where you go, there you are

No matter where you go, there are you

So don’t let go of what you know to be true

Mohamed went to Amsterdam, to Paris and to Rome

Nowhere in these cities did Mohamed feel at home

He’d walk the streets into the night, thrown-out wood to find

Making wooden boxes occupied his mind

Little wooden boxes in a line on Mohamed’s stand

Bringing food and shelter to a Muslim man

You must go, follow your star

No matter where you go, there you are

No matter where you go, there are you

So don’t let go of what you know to be true

One summer’s day in Paris, he heard a haunting sound

Of a lonesome Irish fiddle, he let his tools fall down

Looking up he could not see the man, whose music filled this place

But he knew his heart was breaking, and the tears rolled down his face

Mohamed walked until he saw the man, with a fiddle to his chin

He stood and let the music glow, underneath his skin

He felt longing for Algeria, and loving for this song

How the music of a stranger helps the dreamer move along

The carpenter and the fiddler became the best of friends

And Mohamed lives in Galway, where the music never ends

You must go, follow your star

No matter where you go, there you are

No matter where you go, there are you

So don’t let go of what you know to be true

By the Claddagh in the evening, you might see this southern man

Selling boxes, toys and fiddles, made with Muslim hand

Don’t you feel no pity, nor think he is alone

For the music in his spirit, is his shelter and his home

Mohamed’s fire ignited with the ancient jigs and reels

He sometimes chants in Arabic across the Galway fields

His prayers go to Moher, out to the Atlantic sea

And echo to Algeria to the land he had to flee

You must go, follow your star

No matter where you go, there you are

No matter where you go, there are you

So don’t let go of what you know to be true

There’s a woman in Algeria, she looks across the sand

And hears a loved one’s prayer from the distant land…

Ik zal voor je zingen van een timmerman, een moslimman

Hij werd gedwongen zich bij een leger aan te sluiten, hij koos ervoor om zijn land te verlaten

Hij werd geboren in Noord-Afrika, met de woestijn overal om zich heen

Hij hield van zijn onschuldige jeugd in de boezem van een woestijnstad

Mohamed verliet Algerije, zijn familie en zijn vrienden

Wetende dat hij zijn dierbaren nooit meer zou zien

Je moet gaan, volg je ster

Waar je ook gaat, je bent er

Waar je ook gaat, jij bent er

Dus laat niet los wat je weet dat waar is

Mohamed ging naar Amsterdam, naar Parijs en naar Rome

Nergens in deze steden voelde Mohamed zich thuis

Hij liep door de straten de nacht in, weggegooid hout om te vinden

Het maken van houten kisten hield zijn hoofd bezig

Kleine houten kisten in een rij op de stand van Mohammed

Voedsel en onderdak brengen aan een moslimman

Je moet gaan, volg je ster

Waar je ook gaat, je bent er

Waar je ook gaat, jij bent er

Dus laat niet los wat je weet dat waar is

Op een zomerse dag in Parijs hoorde hij een angstaanjagend geluid

Van een eenzame Ierse viool liet hij zijn gereedschap vallen

Toen hij opkeek, kon hij de man niet zien wiens muziek deze plek vulde

Maar hij wist dat zijn hart brak, en de tranen rolden over zijn gezicht

Mohamed liep tot hij de man zag, met een viool aan zijn kin

Hij stond op en liet de muziek gloeien, onder zijn huid

Hij verlangde naar Algerije en hield van dit lied

Hoe de muziek van een vreemdeling de dromer helpt om verder te gaan

De timmerman en de violist werden de beste vrienden

En Mohamed woont in Galway, waar de muziek nooit stopt

Je moet gaan, volg je ster

Waar je ook gaat, je bent er

Waar je ook gaat, jij bent er

Dus laat niet los wat je weet dat waar is

Bij de Claddagh in de avond zie je deze zuidelijke man misschien

Verkoop van dozen, speelgoed en viooltjes, gemaakt met moslimhand

Heb je geen medelijden en denk je niet dat hij alleen is?

Voor de muziek in zijn geest, is zijn schuilplaats en zijn thuis

Mohamed's vuur ontstoken met de oude mallen en haspels

Hij zingt soms in het Arabisch over de velden van Galway

Zijn gebeden gaan naar Moher, naar de Atlantische zee

En echo naar Algerije naar het land dat hij moest ontvluchten

Je moet gaan, volg je ster

Waar je ook gaat, je bent er

Waar je ook gaat, jij bent er

Dus laat niet los wat je weet dat waar is

Er is een vrouw in Algerije, ze kijkt over het zand

En hoort het gebed van een geliefde uit het verre land...