Moirai - Lucy Rose

Won’t you come meet me?

I know so many years have passed us by

But I think about you all the time and I wonder why

And how you’ve been?

Won’t you come and meet me at the café we always went to?

The one with the red chairs and the front door painted blue

We’ll talk about it all

And I know it won’t be easy

But Moirai, you let me down, you let me down

When you let my love walk away without a fight

And the house is cold and the sheets so clean and

I’m figuring out

When Moirai, you let me down, you let me down

Won’t you come and meet me?

I need to hear your voice so crystal clear

I’ll take the pain, now change your mind

Come home with me

What we’ll be, we’ll be

Won’t you come and meet me

'Cause this could be our last reminder

Of how beautiful we were, in perfect symmetry

You’re bringing out the best in me

And I know it’s never easy

But Moirai, you let me down, you let me down

You let my love walk away without a fight

And the house is cold and the sheets so clean and

I’m figuring out

When Moirai, you let me down, you let me down

I won’t settle for the theory you’re not made for me

This fate and fortune misery

Let’s go against the grain

Let them think we’re both insane

We’ll write our own history

But, first, you’ve gotta come and meet me

But Moirai, you let me down, you let me down

When you let my love walk away without a fight

And the house is cold and the sheets so clean and

I’m figuring out

When Moirai, you let me down, you let me down

Kom je me niet ontmoeten?

Ik weet dat er zoveel jaren aan ons voorbij zijn gegaan

Maar ik denk de hele tijd aan je en ik vraag me af waarom

En hoe gaat het met je?

Kom je me niet ontmoeten in het café waar we altijd naartoe gingen?

Die met de rode stoelen en de voordeur blauw geverfd

We zullen het er allemaal over hebben

En ik weet dat het niet gemakkelijk zal zijn

Maar Moirai, je hebt me in de steek gelaten, je hebt me in de steek gelaten

Wanneer je mijn liefde laat weglopen zonder te vechten

En het huis is koud en de lakens zo schoon en

ik kom erachter

Toen Moirai, je me in de steek liet, liet je me in de steek

Wil je me niet komen ontmoeten?

Ik moet je stem zo kristalhelder horen

Ik neem de pijn, verander nu van gedachten

Kom met mij mee naar huis

Wat we zullen zijn, zullen we zijn

Wil je me niet komen ontmoeten

Omdat dit onze laatste herinnering kan zijn

Van hoe mooi we waren, in perfecte symmetrie

Je haalt het beste in mij naar boven

En ik weet dat het nooit gemakkelijk is

Maar Moirai, je hebt me in de steek gelaten, je hebt me in de steek gelaten

Je liet mijn liefde weglopen zonder te vechten

En het huis is koud en de lakens zo schoon en

ik kom erachter

Toen Moirai, je me in de steek liet, liet je me in de steek

Ik zal geen genoegen nemen met de theorie dat je niet voor mij gemaakt bent

Dit lot en fortuin ellende

Laten we tegen de stroom ingaan

Laat ze denken dat we allebei gek zijn

We zullen onze eigen geschiedenis schrijven

Maar eerst moet je me komen ontmoeten

Maar Moirai, je hebt me in de steek gelaten, je hebt me in de steek gelaten

Wanneer je mijn liefde laat weglopen zonder te vechten

En het huis is koud en de lakens zo schoon en

ik kom erachter

Toen Moirai, je me in de steek liet, liet je me in de steek