The Blue and the Gray - Lucero

The family’s been here for

The last hundred years

And it’s all that he’s ever known

Life in the cotton fields

Swamps and the rolling hills

Always called Arkansas home

But when the war came

Like his father before

He joined the army

And went to the war

Leaving the rolling hills

Swamps and the cotton fields

Bound for a Normandy shore

The patch that he wore on

His uniform

Was both blue and grey

The colors of men who died

Fighting another fight

And more would die today

At Omaha beach against Germany

A young country boy

Struggled out of the sea

Up on the sand where

Many a man

Would never know victory

Fought the entire time

Up on the front line

It was lonely, bloody and cold

The only relief he’d find

Might be some old French wine

The water was all dirty and froze

But he was luckier than some

A better soldier than most

He came back from Europe

But never got home

Now he’s back on the farm

But not out of harm

He drank so the pain wouldn’t show

Well he left behind

My brothers and I

We never really knew him at all

I barely remember him

Smoking with a grin

But looking mean;

standing tall

Well I can only hope

That he wouldn’t be ashamed

Of the man I become

And the life that I made

And he did the hardest part

And lived life with all his heart

And I hope I don’t let him down

De familie is hier al voor

De laatste honderd jaar

En het is alles wat hij ooit gekend heeft

Het leven in de katoenvelden

Moerassen en de glooiende heuvels

Altijd Arkansas thuis genoemd?

Maar toen de oorlog kwam

Zoals zijn vader eerder

Hij ging in het leger

En ging naar de oorlog

Het verlaten van de glooiende heuvels

Moerassen en de katoenvelden

Op weg naar een Normandische kust

De patch die hij droeg?

zijn uniform

Was zowel blauw als grijs

De kleuren van mannen die stierven

Nog een gevecht aangaan

En er zouden er vandaag nog meer sterven

Op het strand van Omaha tegen Duitsland

Een jonge plattelandsjongen

Uit de zee gestreden

Op het zand waar

Menig man

Zou nooit de overwinning kennen

De hele tijd gevochten

In de frontlinie

Het was eenzaam, bloederig en koud

De enige opluchting die hij zou vinden

Misschien wat oude Franse wijn

Het water was helemaal vies en bevroor?

Maar hij had meer geluk dan sommigen

Een betere soldaat dan de meeste

Hij kwam terug uit Europa

Maar nooit thuis gekomen

Nu is hij weer op de boerderij

Maar niet van de aardbodem

Hij dronk zodat de pijn niet te zien was

Nou, hij bleef achter

Mijn broers en ik

We hebben hem nooit echt gekend

Ik herinner me hem amper

Roken met een grijns

Maar ziet er gemeen uit;

rechtop staan

Nou, ik kan alleen maar hopen

Dat hij zich niet zou schamen

Van de man die ik word

En het leven dat ik heb gemaakt

En hij deed het moeilijkste deel

En leefde het leven met heel zijn hart

En ik hoop dat ik hem niet teleurstel