José Pérez León - Los Tigres Del Norte

El era un hombre de campo

Oriundo de Nuevo León

Tenía apenas 19 años

Su nombre: José Pérez León

Tenía un primo lejano

Que de mojado se fue

Al poco tiempo le envió un telegrama

Diciendo ven pronto José

Pues un trabajo le habían encontrando

Piscando algodón como él

Y se fue, y se fue

Ahogando en llanto en el adiós

Con su mujer

Se fue, sin saber

Que de ese viaje ya jamás iba a volver

Pobre José

Cuando llegó a la frontera

Con Willy se entrevistó

Era el pollero más afamado

Y astuto de la región

Le dijo Pepe hoy estás de suerte

Mañana te cruzo yo…

La madrugada de un viernes

En una vieja estación

20 inocentes pagaban su cuota

Entre ellos José Pérez León

Y sin dudarlo a todos subieron

En el interior de un vagón

El tren cruzó al otro lado

Casi 7 horas después

Fue cuando el aire empezó a terminarse

Y ya nada pudieron hacer

Nadie escuchó aquellos gritos de auxilio

Y la puerta no quiso ceder

Uno por uno se fueron cayendo

Y asi falleció el buen José

Y se fue, y se fue

A cruzar el cielo con sus ancias de crecer

Se fue, sin saber

Que ya su esposa un hijo suyo iba a tener

Pobre José

Así termina la historia, no queda más que contar

De otro paisano que arriesga la vida

Y que muere como ilegal

De aquel José que mil sueños tenía y que a casa

Jamás volvera…

Hij was een landman

Inwoner van Nuevo Leon

Ik was net 19 jaar oud

Zijn naam: Jose Perez Leon

Ik had een verre neef

Hoe nat het ging

Kort daarna stuurde hij haar een telegram

Zeggen kom snel José

Nou, ze hadden een baan voor hem gevonden

Katoen plukken zoals hij

En hij ging weg, en hij ging weg

Verdrinken in tranen bij het afscheid

Met zijn vrouw

Hij vertrok zonder het te weten

Dat ik van die reis nooit meer terug zou komen

arme joseph

toen hij bij de grens aankwam

Met Willy interviewde hij

Hij was de beroemdste pollero

En sluwheid van de regio

Pepe vertelde hem vandaag dat je geluk hebt

Ik steek je morgen over...

De dageraad van een vrijdag

in een oud station

20 onschuldigen betaalden hun honorarium

Onder hen Jose Perez Leon

En zonder aarzeling gingen ze allemaal naar boven

In een wagen

De trein stak over naar de andere kant

bijna 7 uur later

Het was toen de lucht begon op te raken

En ze konden niets doen

Niemand hoorde die kreten om hulp

En de deur wilde niet toegeven

Een voor een vielen ze

En zo is goed José overleden

En hij ging weg, en hij ging weg

Om de lucht over te steken met zijn voorouders om te groeien

Hij vertrok zonder het te weten

Dat zijn vrouw een kind van hem zou krijgen

arme joseph

Zo eindigt het verhaal, er valt niets meer te vertellen

Van een andere landgenoot die zijn leven riskeert

En wie sterft als een illegale

Van die José die duizend dromen had en naar huis ging

ik kom nooit meer terug...