Eskapo - Loonie, John Roa

Kapayapaan sa sarili kailan ko pa ba matatagpuan

Araw-araw na lang ang pag-aalala parang wala na siyang katapusan

Dumudugo ng luha ang mga mata pag ang puso’y sugatan

Gusto ko nang lumuha ng dugo, para ulo’y gumaan

Gusto ko nang matulog, bukas ipagpapatuloy ko na lang

Baka alam mo kung saan ang tamang daanan pakituro mo naman

Kasi gusto kong tingnan kung nasa’n nga ba ang pinagbuhatan

Ng kasalukuyan, ang hinaharap ay pinangunahan

Pinarusahan nabilanggo sa nakaraan na kinamulatan

Hindi na rin makapaghintay pa sa pagdating ng kinabukasan

Kaya ako ay pumalaot, nagpaanod, at inabot pa ng bagyo

Sumasabog ang mga alon at pinasok na ang barko

Ang kisame ng kabaong ko’y puro kalmot ng kuko

Ramdam ko na naman bigla ang ginaw na bumabalot sa buto

Nako po

Habagat na ang ihip, pag malamig magkumot

Magdamag nasa isip, masasakit na hugot

Masamang panaginip, ang kalakip ng tulog

Kaharap pagkagising, mas malaking bangungot

Kaya

Gusto lang namang kumawala

Ng isip kahit pansamantala

Pero bakit tila mas lumalala

Di ko na alam kung saan ako dinadala

Gusto lang namang kumawala

Ng isip kahit pansamantala

Pero bakit tila mas lumalala

Minsan gusto ko na lang na mawala na

Huwag kang magpapalimita sa iisang plano

('wag na 'wag, 'wag na 'wag)

Imbis na mainip pagisipan pa ng maigi kung pa’no

(Magdamag, magdamag)

Malimit, mahilig magbilin sa ibang tao

Ngunit tila di ko masunod-sunod ang sarili kong payo

Katahimikan nakahiligan, kapaligiran parang libingan

At kahit minsan walang bisita nasa dilim at nakangiti lang

Naging pihikan sa pagibig, maging sa kaibigan

Napili kong piitan ay ang sarili kong isipan

Kaya maya’t maya natataranta sa mga nakaamba na pangamba

Kailangan ng pampakalma ayoko nang maalala ang pagaalala

Nakakawala ng gana, isip ay parang ibong lumilipad

Sa loob ng hawla na gawa sa mga negatibong posibilidad

Habagat na ang ihip, pag malamig magkumot

Magdamag nasa isip, masasakit na hugot

Masamang panaginip, ang kalakip ng tulog

Kaharap pagkagising, mas malaking bangungot

Kaya madalas ay

Gusto lang namang kumawala

Ng isip kahit pansamantala

Pero bakit tila mas lumalala

Di ko na alam kung saan ako dinadala

Gusto lang namang kumawala

Ng isip kahit pansamantala

Pero bakit tila mas lumalala

Minsan gusto ko nalang na mawala na

Minsan lapis at papel ang mas madaling kausap

Sakit sa ulo, ang sabi ng iba ito’y sakit sa utak

Kada gabi nagmamadali na makarating sa ulap

Bukas magkatabi na butas ng ilong may nakatakip na bulak

Balisong sa pulso, kwarenta’y singkong nakatutok sa bibig

Pero parang gusto ko yung kumot nakapulupot sa leeg

Ang gulo ng buong daigdig, wala naman yatang gustong makinig

Mas masarap pang mamundok, o kaya magmukmok sa sulok ng pook na liblib

Puno ang dibdib ng kawalan ng pag-asa parang kusang sumusuko ang katawan sa mga

pasan na wala ng hupa

Para kang sa Alcatraz pumuga, sa taas ay nakakalula

Makaalpas ka man sa mga bara paglabas ay wala nang lupa

At kung makatakas ka man, mahal mo naman sa buhay ang sasakluban

Nakakabuwang, lahat tayo balang araw isa lang ang hahantungan

Kapayapaan sa sarili tsaka ko na lang to natagpuan

Nung ang makitid ko na pagiisip ang siyang nagawa ko na matakbuhan

Gusto lang namang kumawala

Ng isip kahit pansamantala

Pero bakit tila mas lumalala

Di ko na alam kung saan ako dinadala

(Di ko na alam)

Gusto lang namang kumawala

(Gusto lang namang kumawala)

(Gusto lang naman)

Ng isip kahit pansamantala

(Kahit pansamantala)

Pero bakit tila mas lumalala

Minsan gusto ko nalang na mawala na

Rust in mezelf wanneer kan ik die vinden?

Elke dag lijkt er geen einde aan de zorgen te komen

Ogen bloeden met tranen als het hart gewond is

Ik wil bloed vergieten, zodat mijn hoofd kan oplichten

Ik wil slapen, morgen ga ik verder

Misschien weet u waar het juiste pad is, wijs mij er alstublieft naar

Omdat ik wil zien waar de oorsprong ligt

Van het heden wordt de toekomst geleid

Gestraft in de gevangenis in het verleden

Kan ook niet wachten tot morgen

Dus ik dreef, dreef en werd zelfs overvallen door een storm

De golven breken en het schip is binnengekomen

Het plafond van mijn kist was helemaal bekrast door spijkers

Ik voel plotseling de kou die zich om mijn botten wikkelt

Oh nee

De wind komt uit het zuiden, als het koud is, bedek jezelf dan met dekens

De hele nacht in gedachten, pijnlijke trekjes

Slechte dromen, de gehechtheid aan slaap

Wakker worden, een grotere nachtmerrie

Dus

Ik wil gewoon weg

Van geest, zelfs tijdelijk

Maar waarom lijkt het erger te worden?

Ik weet niet waar ik naartoe word gebracht

Ik wil gewoon weg

Van geest, zelfs tijdelijk

Maar waarom lijkt het erger te worden?

Soms wil ik gewoon verdwijnen

Beperk jezelf niet tot één plan

(niet doen, niet doen, niet doen)

In plaats van je te vervelen, denk goed na over wat je gaat doen

(De hele nacht, de hele nacht)

Vindt het vaak leuk om andere mensen te bestellen

Maar ik kan mijn eigen advies niet volgen

Stilte geneigd, omgeving als een graf

En soms is er geen bezoeker in het donker en lacht hij gewoon

Werd een minnaar, zelfs een vriend

Mijn gekozen kerker is mijn eigen geest

Dus beetje bij beetje raakte in paniek met de gevreesde angsten

Ik heb een kalmerend middel nodig. Ik wil me de zorgen niet herinneren

Verlies van eetlust, geest is als een vliegende vogel

Binnenin een kooi gemaakt van negatieve mogelijkheden

De wind komt uit het zuiden, als het koud is, bedek jezelf dan met dekens

De hele nacht in gedachten, pijnlijke trekjes

Slechte dromen, de gehechtheid aan slaap

Wakker worden, een grotere nachtmerrie

Zo vaak is

Ik wil gewoon weg

Van geest, zelfs tijdelijk

Maar waarom lijkt het erger te worden?

Ik weet niet waar ik naartoe word gebracht

Ik wil gewoon weg

Van geest, zelfs tijdelijk

Maar waarom lijkt het erger te worden?

Soms wil ik gewoon verdwijnen

Soms zijn potlood en papier gemakkelijker om mee te communiceren

Hoofdpijn, anderen zeggen dat het hersenpijn is

Elke nacht haast zich om de wolk te bereiken

Open zij aan zij neusgaten bedekt met bloemen

Zwaard om de pols, vijfenveertig punten gericht op de mond

Maar ik hou van de deken die om de nek is gewikkeld

De hele wereld is een puinhoop, niemand lijkt te willen luisteren

Het is nog beter om een ​​berg te beklimmen of je te verstoppen in een hoek van een afgelegen gebied

De borst is vol wanhoop alsof het lichaam het uit zichzelf opgeeft

een last die nooit zal verdwijnen

Het is alsof je in Alcatraz bent, je bent duizelig op de top

Zelfs als je voorbij de obstakels komt, is er geen land meer

En zelfs als je ontsnapt, zul je houden van degene die vast komt te zitten in het leven

Het is gek, we eindigen allemaal op een dag

Ik heb gewoon vrede met mezelf gevonden

Toen mijn bekrompen denken was wat ik kon rennen

Ik wil gewoon weg

Van geest, zelfs tijdelijk

Maar waarom lijkt het erger te worden?

Ik weet niet waar ik naartoe word gebracht

(Ik weet het echt niet)

Ik wil gewoon weg

(Ik wil gewoon weg)

(Ik wil gewoon)

Van geest, zelfs tijdelijk

(Althans tijdelijk)

Maar waarom lijkt het erger te worden?

Soms wil ik gewoon verdwijnen