Жгучие - Lodoss

Питаюсь злом, хочу убивать.

Каюсь,

Теряю контроль и подбираю слова я уже с трудом.

Островок моих нервов — чей-то мусоропровод,

Изнутри, я взрываюсь первым!

Но!

Припев:

Я надену улыбку, как Денди

С Манхэттена вечером лучшие тряпки!

Я спокоен и сдержан, как слон.

Лишь бы гроздьями гнева по телу

Не стали просвечивать жгучие пятна!

В моей крови, по-прежнему зло.

В лучшем случае это вода, льётся в уши вода,

Будто тушит пожар, столь могучий и злой,

Что мне нужен был рой, сразу туча бригад.

Заливает чердак, мозг не вывозит,

Пакуй чемодан!

Убегай!

Я побуду один, не беда, не тупи,

Я давно отключился, я больше не там!

Нужен ли мне разговор с тобой?

Нет.

Видишь ли ты как мне здорово?

Где?

Я хочу без раздумий с балкона,

И дальше умчать во все стороны.

Я пойду долиной проклятой, сасмурной,

С банкой старых брокколи и паспортом,

Лазая под кронами по осени разинувшими пасти,

Лишь бы избежать твоего е*аного «Здравствуйте!»

Припев:

Я надену улыбку, как Денди

С Манхэттена вечером лучшие тряпки!

Я спокоен и сдержан, как слон.

Лишь бы гроздьями гнева по телу

Не стали просвечивать жгучие пятна!

В моей крови, по-прежнему зло.

Можно стараться, но толку не выйдет:

Я вижу как в нас маркетологи вымя,

Опасную связь сежду сахарной лыбой

И яростью при перепалке с тупыми.

При перепалке с тупыми…

Вижу, как тают остатки смекалки

И хочется двинуть, и хочется

Выбить дебилу остатки извилин.

И дело не в том, что мы психи,

Не то чтобы дикие сдвиги и травмы из прошлого,

Просто по правде, пускай и пытаются скрыть:

Все рождаются злыми.

В мире суета, я мерю по кривой,

Путаю ветра и края берегов.

Где бы ни летал, сокол путевой,

Белено крыло, всюду дикая среда,

И нужен перевод.

Велено впитать, и на замок, это такт,

Я правда не понимаю никого, даже детали,

Это странный диалог мне как индийский телемост,

Где все дикторы в говно, а зрители из Китая.

Но!

Припев:

Я надену улыбку, как Денди

С Манхэттена вечером лучшие тряпки!

Я спокоен и сдержан, как слон.

Лишь бы гроздьями гнева по телу

Не стали просвечивать жгучие пятна!

В моей крови, по-прежнему зло.

Я надену улыбку, как Денди

С Манхэттена вечером лучшие тряпки!

Я спокоен и сдержан, как слон.

Лишь бы гроздьями гнева по телу

Не стали просвечивать жгучие пятна!

В моей крови, по-прежнему зло.

Ik voed me met het kwaad, ik wil doden.

ik beken

Ik verlies de controle en ik vind het moeilijk om woorden te kiezen.

Het eiland van mijn zenuwen is iemands vuilstortkoker,

Van binnen ontploft ik eerst!

Maar!

Refrein:

Ik zal een glimlach opdoen zoals Dandy

De beste vodden uit Manhattan in de avond!

Ik ben kalm en gereserveerd, als een olifant.

Al was het maar met clusters van woede op het lichaam

Brandplekken schenen niet door!

In mijn bloed, nog steeds slecht.

In het beste geval is het water, water stroomt in de oren,

Alsof een vuur, zo krachtig en kwaadaardig, wordt gedoofd,

Dat ik een zwerm nodig had, meteen een wolk van brigades.

Het overstroomt de zolder, de hersenen schakelen niet uit,

Pak je koffer in!

Weglopen!

Ik zal alleen zijn, maak je geen zorgen, doe niet zo dom,

Ik ben al lang uitgezet, ik ben er niet meer!

Heb ik een gesprek met je nodig?

Nee.

Zie je hoe geweldig ik ben?

Waar?

Ik wil zonder aarzeling van het balkon,

En dan wegrennen in alle richtingen.

Ik zal door de verdoemde, rokerige vallei gaan,

Met een blikje oude broccoli en een paspoort

In de herfst met open mond onder de kronen klimmen,

Gewoon om je verdomde "Hallo!"

Refrein:

Ik zal een glimlach opdoen zoals Dandy

De beste vodden uit Manhattan in de avond!

Ik ben kalm en gereserveerd, als een olifant.

Al was het maar met clusters van woede op het lichaam

Brandplekken schenen niet door!

In mijn bloed, nog steeds slecht.

Je kunt het proberen, maar het zal niet werken:

Ik zie hoe marketeers de uiers in ons zijn,

Gevaarlijke verbinding tussen sugar luba

En razen in een schermutseling met domme.

Bij schermutselingen met domme...

Ik zie hoe de overblijfselen van vindingrijkheid smelten

En ik wil verhuizen, en ik wil

Sla de idiote overblijfselen van windingen weg.

En het is niet dat we psycho's zijn,

Niet die wilde verschuivingen en trauma's uit het verleden,

Laten ze zich eerlijk gezegd proberen te verbergen:

Iedereen wordt slecht geboren.

Er is ijdelheid in de wereld, ik meet volgens de curve,

Ik verwar de wind en de randen van de kust.

Waar je ook vliegt, reis valk,

Gebleekte vleugel, overal wilde omgeving,

En ik heb een vertaling nodig.

Bevolen om te absorberen, en naar het kasteel, dit is tact,

Ik begrijp echt niemand, zelfs de details niet,

Dit is een vreemde dialoog voor mij als een Indiase teleconferentie,

Waar alle omroepers in de shit zitten, en het publiek uit China.

Maar!

Refrein:

Ik zal een glimlach opdoen zoals Dandy

De beste vodden uit Manhattan in de avond!

Ik ben kalm en gereserveerd, als een olifant.

Al was het maar met clusters van woede op het lichaam

Brandplekken schenen niet door!

In mijn bloed, nog steeds slecht.

Ik zal een glimlach opdoen zoals Dandy

De beste vodden uit Manhattan in de avond!

Ik ben kalm en gereserveerd, als een olifant.

Al was het maar met clusters van woede op het lichaam

Brandplekken schenen niet door!

In mijn bloed, nog steeds slecht.