Пиротехника - Lodoss

Я пишу тебе, я пишу тебе письмо

Я прошу тебя, прочитай не шутя

Я бы раньше написал, но увы, не смог:

Мне мешал песок, что сыпался с календаря

Там в конверте фейерверк, и чуток огня

Я дарю его тебе, улучи момент

И когда будет пора

Поджигай его, пусть горит

Покуда мой караван из морских карет

Всё ещё пути, и не влез не риф

Экипаж постарел, но не ослабил прыть

Снова подрос тариф, на табак с кабаком

По бокам молоко, город полон подростками

По балконам полосками, увядает алоэ, не цветёт парник

И что с того бы нам, старый друг

Я устаканю узаконив на хандру табу

Те кто знакомы нам с тобой падут,

А с нас оковы упадут и вот

Мы снова на ходу с норовом по грудь, бороды до пят

Головы подняв, гордые как соколы и голые как грязь

Спины опять раной колотой стрельнут, а руки в пантеноле

Хоть и золото во рту, их мессия Аваддон и Луи Витон,

А к тебе за стол сядут Кром или Посейдон

Пусть мы не гадали на таро никогда

Но, я не вижу повод пол летами вести черту

Я не вижу саван и ров, я не вижу свой эпилог

И ворон не кричит за спиной Эдгара По

Стало быть, останусь ещё пожалуй на пару минут

Пару часов, ну пару дней, пару лет, может

Я не тяну резину века, но взял вожжи,

А ты искру давай скорее, я хочу видеть горение

Бичёвки с тугой кожей.

Знай!

У нас всё будет хорошо, нас едва ли подытожат

Так, порвали корешок и не более того

Из подвала запах гари, фитилёк подожжён

Опять нащупал пульс, значит живой

Ты только не забудь, это сделать

Пусть не останется ничего

И даже камня на камне

Пускай остовы сверкают куполами

Над вершинами храмов и зданий

Где тебя пытались тормозить и тянуть назад

Пусть оно горит, переливается, звенит

У нас с тобой неисчерпаемый лимит, прикинь?

Ты только спичкой черкани.

Твой мир станет другим…

Трах-тибидох, биг-бада-бум

Мы как-будто наспор идём насквозь табун

Всё катает блеском, огнём.

Кровь-кипяток

Достигая мест где живёшь в пасти метро

Здесь сотовая связь не берёт

Эдакий балласт: я хочу попасть

В лес дикарём, где построю свой луна-парк!

Дай мне ветку и грязь, я же иду не зря с декадансом вдвоём

И пусть за нами культ, или Ватикан

Или только пыль, бури, облака.

Косяками гурии идут

Или там, возле маяка, злобные горгульи в прудах

Ждут дурака.

Я хочу дойти, на прямых ногах

Я хочу дойти на прямых ногах

Ik schrijf je, ik schrijf je een brief

Ik vraag je, lees niet voor de grap

Ik zou eerder hebben geschreven, maar helaas, ik kon niet:

Ik werd gestoord door het zand dat van de kalender viel

Er zit vuurwerk in de envelop, en een beetje vuur

Ik geef het je, grijp het moment

En wanneer het tijd is

Zet het in brand, laat het branden

Zo lang als mijn karavaan van zeekoetsen

Nog steeds onderweg, en geen rif

De bemanning is oud geworden, maar heeft de behendigheid niet verzwakt

Het tarief is weer omhoog gegaan, voor tabak met taverne

Aan de kant van melk zit de stad vol tieners

Op de balkons in strepen, aloë vervaagt, de kas bloeit niet

En wat zouden we, oude vriend?

Ik zal moe worden van het legitimeren van het blues-taboe

Degenen die jou en mij kennen zullen vallen,

En de boeien zullen van ons vallen en zie!

We zijn weer in beweging met een hol aan de borst, baarden tot teen

Heads up, trots als valken en naakt als vuil

De ruggen zijn opnieuw geschoten met een steekwond, en de handen zijn in panthenol

Hoewel goud in de mond, hun messias Abaddon en Louis Vuitton,

En Krom of Poseidon komt bij je aan tafel zitten

Mogen we nooit tarot lezen

Maar ik zie geen reden om een ​​streep te trekken voor een half jaar

Ik zie de lijkwade en de gracht niet, ik zie mijn epiloog niet

En de raaf huilt niet achter Edgar Allan Poe

Dus ik blijf waarschijnlijk nog een paar minuten

Een paar uur, nou ja, een paar dagen, een paar jaar, misschien

Ik trek niet aan het rubber van de eeuw, maar ik nam de teugels,

En jij vonkt, kom op, ik wil zien branden

Strakke huiduitslag.

Weten!

Alles komt goed met ons, we zullen nauwelijks worden samengevat

Dus ze braken de ruggengraat en niets meer

De geur van verbranding uit de kelder, de lont wordt in brand gestoken

Voelde opnieuw de pols, zo levendig

Vergeet het niet te doen

Laat niets overblijven

En zelfs steen op steen

Laat de skeletten schitteren met koepels

Boven de toppen van tempels en gebouwen

Waar ze je probeerden af ​​te remmen en je terug te trekken

Laat het branden, glinsteren, rinkelen

Jij en ik hebben een onuitputtelijke grens, kun je je dat voorstellen?

Je slaat alleen een lucifer aan.

Jouw wereld zal anders zijn...

Fuck tibioh, grote bada boem

We lijken door de kudde te gaan

Alles rolt met glans, vuur.

Bloed kokend water

Het bereiken van de plaatsen waar je woont in de kaken van de metro

Er is hier geen mobiele verbinding

Een soort ballast: ik wil slaan

Het bos in als een wilde, waar ik mijn eigen pretpark zal bouwen!

Geef me een tak en vuil, ik ga niet tevergeefs met decadentie samen

En laat de sekte, of het Vaticaan, ons volgen

Of gewoon stof, stormen, wolken.

Scholen van houris gaan

Of daar, bij de vuurtoren, kwaadaardige waterspuwers in de vijvers

Wachten op de dwaas

Ik wil op rechte benen lopen

Ik wil op rechte benen lopen