Обвенчал - Лиза Громова

Иногда не хочется расставаться

С тем, кто и так за тысячу вёрст

С тем, кто привык без тебя просыпаться

Ненавидя себя за сброшенный хвост

Своей печали

В твоей кровати

Это всё глупости ради

Это всё, чтобы мы не были одни

Проще много отнять, чем мало оставить

За разбитыми окнами проносятся дни

Это мир на коленях тяжело дышит

Уставившись лбом в пыльный обрез

Видишь, как мы с тобой неизбежны

Видишь, как нас с тобой обвенчал бес

Иногда не хочется просыпаться

Когда рядом не дрожит человек

Повергнутый в полное блядство

Твоих любовных драм, твоих любовных бед

По ту сторону опавших листьев

Солнце падает только на пошлых

Солнце бьётся в агонии писем

Засыпая под звонки телефонов

Это всё глупости ради

Это всё, чтобы мы не были одни

Проще много отнять, чем мало оставить

За разбитыми окнами проносятся дни

Это мир на коленях тяжело дышит

Уставившись лбом в пыльный обрез

Видишь, как мы с тобой неизбежны

Видишь, как нас с тобой обвенчал бес

Soms wil je niet weg

Met degenen die al duizend mijl ver weg zijn

Met degenen die gewend zijn om zonder jou wakker te worden

Jezelf haten voor de afgeworpen staart

van mijn verdriet

In jouw bed

Het is allemaal onzin

Dit is allemaal zodat we niet alleen zijn

Het is makkelijker om veel weg te nemen dan om een ​​beetje achter te laten

Achter kapotte ramen vliegen de dagen voorbij

Het is een wereld die op zijn knieën zwaar ademt

Voorhoofd staren naar de stoffige rand

Je ziet hoe onvermijdelijk jij en ik zijn

Zie je hoe de demon met jou en mij trouwde

Soms wil ik niet wakker worden

Wanneer een persoon niet in de buurt beeft

ondergedompeld in complete waanzin

Je liefdesdrama's, je liefdesproblemen

Aan de andere kant van de gevallen bladeren

De zon valt alleen op de vulgaire

De zon brandt in de kwelling van letters

In slaap vallen met het rinkelen van de telefoons

Het is allemaal onzin

Dit is allemaal zodat we niet alleen zijn

Het is makkelijker om veel weg te nemen dan om een ​​beetje achter te laten

Achter kapotte ramen vliegen de dagen voorbij

Het is een wereld die op zijn knieën zwaar ademt

Voorhoofd staren naar de stoffige rand

Je ziet hoe onvermijdelijk jij en ik zijn

Zie je hoe de demon met jou en mij trouwde