Fear - Little Steven

I smell the fear that rains inside

The thought of children who must oblige

To tainted dreams and polluted seas

The missing moon and melting trees

A mist of doom and clouds of pain

Toxic waste and acid rain

The passing of our ignorance

A lifetime spent in abstinence

Living in fear

Living in fear

I can’t tell you no lies

Living in fear

Living in fear

Conditioning to hate and them to blame

Their search for God is just the same

Machines for hearts, how warped a view

Forgetting that they’re human too

Waiting like a branded steer

Who first will launch the burning spear

When every day may be your last

You think we’d learn from our past

Living in fear

Living in fear

I can’t tell you no lies

Living in fear

Living in fear

I smell the fear that rains inside

The thought of so many lives denied

More wounded soldiers, another burning flag

And rows and rows of body bags

No time for tears as the night falls cold

The days survivors crawl back in their holes

As for the rest they’re shipped back home

Home to the rows of white tomb stones

Living in fear

Living in fear

I can’t tell you no lies

Living in fear

Living in fear

Ik ruik de angst die binnen regent

De gedachte aan kinderen die zich moeten verplichten

Naar bedorven dromen en vervuilde zeeën

De ontbrekende maan en smeltende bomen

Een mist van onheil en wolken van pijn

Giftig afval en zure regen

Het voorbijgaan van onze onwetendheid

Een leven lang in onthouding

Leven in angst

Leven in angst

Ik kan je geen leugens vertellen

Leven in angst

Leven in angst

Conditionering om te haten en hen de schuld te geven

Hun zoektocht naar God is net hetzelfde

Machines voor harten, hoe vervormd een uitzicht

Vergeten dat ze ook mensen zijn

Wachten als een merkstuur

Wie lanceert als eerste de brandende speer

Wanneer elke dag je laatste kan zijn

Denk je dat we zouden leren van ons verleden?

Leven in angst

Leven in angst

Ik kan je geen leugens vertellen

Leven in angst

Leven in angst

Ik ruik de angst die binnen regent

De gedachte aan zoveel levens ontkend

Meer gewonde soldaten, nog een brandende vlag

En rijen en rijen lijkzakken

Geen tijd voor tranen als de nacht koud wordt

De dagen dat overlevenden terug in hun holen kruipen

Voor de rest worden ze terug naar huis gestuurd

Thuisbasis van de rijen witte grafstenen

Leven in angst

Leven in angst

Ik kan je geen leugens vertellen

Leven in angst

Leven in angst