It's Cold Out Tonight - Little River Band

by Graham Goble

The sun beat down on the water’s edge, as he sailed to his judgment day,

and his mother cried, for the day she died, he was half the world away,

the light-house flashed its warning, and he cried out to be free,

but the darkness fell on the promised land, he was just about to see.

Chorus:

Oh now, get it all while you can,

seize the moment, it’s in your hand,

take the feeling and get it right,

learn the lesson, it’s cold out tonight.

The wind swept down throught the city, with a chill factor '85,

but the children played in the streets all day, they were glad to be alive,

it was Christmas time and the carols rose in the hearts of everyone,

snd his thoughts were turning to his home, when they all were overrun.

Chorus

Tonight he goes to the city square, from solitaire, to the golden hair,

he love the girl, tells her so, «I cry for you and I’d die for you.»

The tower leaned and crumbled, sinking right before his eyes,

for the leaders could do nothing, they were stunned and paralyzed

the silnece cracked the still night air, as the protest was upheld,

he would live to fight another day, so he started to rebuild.

door Graham Goble

De zon brandde op de waterkant, terwijl hij naar zijn oordeelsdag zeilde,

en zijn moeder huilde, want de dag dat ze stierf, was hij de halve wereld weg,

de vuurtoren flitste zijn waarschuwing, en hij riep om vrij te zijn,

maar de duisternis viel op het beloofde land, wilde hij net zien.

Refrein:

Oh nu, pak het allemaal terwijl je kunt,

grijp het moment, het ligt in jouw hand,

neem het gevoel en krijg het goed,

leer de les, het is koud buiten vanavond.

De wind blies door de stad, met een chillfactor '85,

maar de kinderen speelden de hele dag op straat, ze waren blij dat ze nog leefden,

het was kersttijd en de kerstliederen rezen op in de harten van iedereen,

en zijn gedachten gingen naar zijn huis, terwijl ze allemaal werden overspoeld.

Refrein

Vanavond gaat hij naar het stadsplein, van solitaire tot het gouden haar,

hij houdt van het meisje, zegt dat tegen haar: «Ik huil om je en ik zou voor je sterven.»

De toren leunde en stortte in, zonk vlak voor zijn ogen,

want de leiders konden niets doen, ze waren verbijsterd en verlamd

de stilte verbrak de stille nachtlucht, terwijl het protest werd bevestigd,

hij zou leven om nog een dag te vechten, dus begon hij te herbouwen.