Радуюсь - Лицей

Радуюсь, ещё осталось много

Впереди счастливых, долгих лет.

Солнцем освещённая дорога

И в конце дороги яркий свет.

И пускай порой пустым обманом

Тешится мятежная душа.

Ищет путь на ощупь, чуть дыша,

И сомненьем сотканных туманов.

Может быть однажды забреду

В темноте на огонёк случайный,

Отведу нечаянно беду,

Невзначай обрадую в печали.

От ненастных дней своих вдали,

От любви очнувшись, как от боли,

Сердце встрепенётся, и на волю

Вырвется из будничной петли.

И опять рассвет, и снова в путь,

Ранним утром под ноги не глядя,

Оглянусь потом, когда-нибудь,

А пока с собой не в силах сладить.

Без оглядки вдаль уводит след,

Пройдено пока ещё немного,

Солнцем освещённая дорога,

И в конце дороги яркий свет.

Солнцем освещённая дорога,

И в конце дороги яркий свет.

Яркий свет…

На начало

Ветер

Ветер зовёт торопливой походкой

За горизонты гранью нечёткой,

Волосы треплет, как давний знакомый,

Водит-уводит всё дальше от дома.

Солнце, зашторив, спросит у неба:

«Что за просторы, там, где я не был?»

И не дождавшись скоро ответа,

Вновь улетает странствовать где-то.

Словно забытая тайна в небе блеснёт,

И за спиной догорает,

Голосом чистым поёт,

Облаком тает.

Как неприкаянный ветер будем летать,

Солнечными небесами,

Что пожелаем узнать,

Знаем мы сами.

А помнишь просторы где вместе летали?

Дальние долы, вольные дали.

Ветер небесный, он не обманет,

Снова напомнит, снова поманит.

Словно забытая тайна в небе блеснёт,

И за спиной догорает,

Голосом чистым поёт,

Облаком тает.

Как неприкаянный ветер будем летать,

Солнечными небесами,

Что пожелаем узнать,

Знаем мы сами.

Словно забытая тайна…

Ik ben blij dat er nog veel over is

Gelukkige, lange jaren voor de boeg.

zonverlichte weg

En aan het einde van de weg is er een fel licht.

En laat soms leeg bedrog

De opstandige ziel vermaakt zich.

Op zoek naar een manier om aan te raken, een beetje te ademen,

En de twijfel van geweven mist.

Misschien zal ik op een dag dwalen

In het donker, op een willekeurig licht,

Ik zal onbedoeld problemen wegnemen,

Ik zal me per ongeluk verheugen in verdriet.

Van hun regenachtige dagen weg,

Ontwaken uit liefde, als uit pijn,

Het hart zal beven, en naar believen

Zal breken uit de dagelijkse lus.

En weer dageraad, en weer op de weg,

In de vroege ochtend zonder onder je voeten te kijken,

Ik kijk ooit terug

Ondertussen kan ik mezelf niet aan.

Zonder terug te kijken in de verte leidt het pad,

Het is een tijdje geleden,

zonovergoten weg,

En aan het einde van de weg is er een fel licht.

zonovergoten weg,

En aan het einde van de weg is er een fel licht.

Helder licht…

Terug naar boven

Wind

De wind roept met een haastige gang

Voorbij de horizon van de vage lijn,

Haar ruches, als een oude vriend,

Leidt-leidt steeds verder van huis.

De zon, die gordijnen heeft gesloten, zal de hemel vragen:

'Wat zijn de vlakten, waar ik niet ben geweest?'

En zonder spoedig op een antwoord te wachten,

Weer vliegt om ergens te dwalen.

Alsof een vergeten geheim aan de hemel zal schijnen,

En daarachter brandt het uit,

Zingt met een heldere stem

De wolk smelt.

Als een rusteloze wind zullen we vliegen,

zonnige luchten,

Wat we graag willen weten

We kennen onszelf.

Herinner je je de ruimtes waar jullie samen vlogen?

Verre dalen, vrije afstanden.

Hemelse wind, hij zal niet bedriegen,

Herinner er nog eens aan, wenk opnieuw.

Alsof een vergeten geheim aan de hemel zal schijnen,

En daarachter brandt het uit,

Zingt met een heldere stem

De wolk smelt.

Als een rusteloze wind zullen we vliegen,

zonnige luchten,

Wat we graag willen weten

We kennen onszelf.

Als een vergeten geheim...