Les voyages immobiles - Lio

C’est un moment fort où se réveille l’eau qui dort

Un moment clair où je m’abandonne à ta chair

C’est le feu et la soie, c’est le vent qui court sous la peau

Et c’est t’apprendre avec les doigts qui m’rend toute chose

C’est comme un mal en moi qui m’effraie, qui me mord

Serre-m'encore et fais-moi perdre pied

Dans ces eaux vagues, fais-moi plonger

Te garder en moi, le souffle court, figer la pose

Les yeux noyés comme deux mutants sous hypnose

C’est comme un mal en moi qui te pèse et te tord

Baise-m'encore et fais-moi tournoyer

Dans ces eaux troubles, fais-moi plonger

C’est se taire et fuir, s’offrir à temps, partir avant

De découvrir d’autres poisons dans d’autres villes

Et en finir de ces voyages immobiles

Het is een sterk moment waarop het slapende water wakker wordt

Een duidelijk moment waarop ik me overgeef aan jouw vlees

Het is het vuur en de zijde, het is de wind die onder de huid drijft

En het leert je met je vingers dat me alles teruggeeft

Het is als een kwaad in mij dat me bang maakt, dat me bijt

Knijp me nog een keer en sla me van mijn voeten

In deze vage wateren, duik me

Houd je in me, kortademig, bevries de pose

Ogen verdronken als twee mutanten onder hypnose

Het is als een kwaad in mij dat je zwaar maakt en je verdraait

Neuk me nog een keer en draai me rond

In deze troebele wateren, neem me mee naar beneden

Het is om je mond te houden en weg te rennen, jezelf op tijd aan te bieden, eerder te vertrekken

Om andere vergiften in andere steden te ontdekken

En maak een einde aan deze roerloze reizen