Le seul cœur que je brise - Lio

Cette ville est pleine d’hommes qui doivent m’en vouloir

Ceux que j’ai laissés tout seuls avec leur mouchoir

Je souris mais, croyez-le bien, je n’en retire aucune gloire

Connait-on le vrai perdant dans ce genre d’histoire?

L’air moqueur

Je fais le compte de mes béguins

Mais le seul coeur

Que je brise, n’est-c'pas le mien?

J’suis celle qui s’en va, j’reprends ma liberté

J’repars sans mes illusions, celles-là m’ont quittée

J’pleure quand j'écoute les chansons des chanteurs de variétés

Si comme eux je pouvais croire à l'éternité…

Au marqueur

Je fais des flèches comme les indiens

Mais le seul coeur

Que je brise, n’est-c'pas le mien?

L’air moqueur

Je fais le compte de mes béguins

Mais le seul coeur

Que je brise, n’est-c'pas le mien?

Le bonheur

Me fait-il peur?

Ça s’pourrait bien

Le seul coeur

Que je brise, n’est-c'pas le mien?

Deze stad zit vol met mannen die boos op me moeten zijn

Die heb ik helemaal alleen gelaten met hun zakdoek

Ik glimlach, maar geloof me, ik krijg er geen eer van

Kennen we de echte verliezer in dit soort verhalen?

De spottende blik

Ik tel mijn verliefdheden

Maar het enige hart

Dat ik breek, is het niet van mij?

Ik ben degene die weggaat, ik neem mijn vrijheid terug

Ik vertrek zonder mijn illusies, die hebben me verlaten

Ik huil als ik luister naar de liedjes van de zangers van variëteiten

Als ik, zoals zij, in de eeuwigheid zou kunnen geloven...

Naar markering

Ik schiet pijlen zoals de Indianen

Maar het enige hart

Dat ik breek, is het niet van mij?

De spottende blik

Ik tel mijn verliefdheden

Maar het enige hart

Dat ik breek, is het niet van mij?

Blijheid

Maakt het me bang?

Het zou best kunnen

het enige hart

Dat ik breek, is het niet van mij?