Antipodean Tedium - Linea Aspera

Apathetic model-slash-DJ: he has quite the debt to pay,

but never trust the boy who threw his life away.

Carelessly he rots out west, tethered to 'self-obsession with a vintage twist'.

All the place I left behind, and it eats itself up from the inside.

This is where the hideous meets the meaningless.

This is where the scum of the earth

inflates their worth.

This is where the tedious leads the dispossessed.

This is where the scum of the earth

inflates their worth.

Antiquated skins in an antiquated scene:

exhibitions of affliction, performance and revelry.

Superficial, synthetic excesses;

civilisation at its narcissistic best.

All in the place I left behind, and it eats itself up from the inside.

This is where the hideous meets the meaningless.

This is where the scum of the earth

inflates their worth.

This is where the tedious leads the dispossessed.

This is where the scum of the earth

inflates their worth.

Craving the past as a pastime;

dredging up the old and draining it dry.

The horse could be dead for years

and a beating is all it’s good for here.

This is what I left behind, and it’ll eat itself up from the inside.

I hope they’re satisfied…

This is where the hideous meets the meaningless.

This is where the scum of the earth

inflates their worth.

This is where the tedious leads the dispossessed.

This is where the scum of the earth

inflates their worth.

Apathische model-slash-DJ: hij heeft een behoorlijke schuld te betalen,

maar vertrouw nooit de jongen die zijn leven vergooide.

Achteloos rot hij weg naar het westen, vastgebonden aan 'zelfobsessie met een vintage twist'.

Alles wat ik achterliet, en het eet zichzelf op van binnenuit.

Dit is waar het afschuwelijke het betekenisloze ontmoet.

Dit is waar het uitschot van de aarde

blaast hun waarde op.

Dit is waar het saaie de onteigenden leidt.

Dit is waar het uitschot van de aarde

blaast hun waarde op.

Verouderde skins in een verouderde scène:

tentoonstellingen van ellende, performance en feestvreugde.

Oppervlakkige, synthetische excessen;

beschaving op zijn narcistisch best.

Allemaal op de plek die ik achterliet, en hij eet zichzelf op van binnenuit.

Dit is waar het afschuwelijke het betekenisloze ontmoet.

Dit is waar het uitschot van de aarde

blaast hun waarde op.

Dit is waar het saaie de onteigenden leidt.

Dit is waar het uitschot van de aarde

blaast hun waarde op.

Verlangen naar het verleden als tijdverdrijf;

het oude opbaggeren en het droog laten lopen.

Het paard kan jarenlang dood zijn

en een pak slaag is alles waar het hier goed voor is.

Dit is wat ik heb achtergelaten, en het zal zichzelf van binnenuit opeten.

Ik hoop dat ze tevreden zijn...

Dit is waar het afschuwelijke het betekenisloze ontmoet.

Dit is waar het uitschot van de aarde

blaast hun waarde op.

Dit is waar het saaie de onteigenden leidt.

Dit is waar het uitschot van de aarde

blaast hun waarde op.