Cielo Piombo - Linea 77, Samuel

Passano gli anni e sono sempre qui a guardarmi nello stesso specchio rotto

Che non riflette più il mio sguardo, anzi mi sputa addosso

Non c’e' più posto nei cassetti, vaffanculo ai sogni

Fuori gli artigli che la vita picchia ai fianchi con ganci e montanti

E non ti resta altro che prenderle, ridarle

Pensando a quanti sbagli hai fatto senza scusarti

Non hai alternativa, nessuna via d’uscita

Qui diventi il capobranco o il branco ti mette in riga

Non voltarti mai, non risparmiarti mai

Quando verrà l’ultimo colpo di tosse ti ringrazierai

E sarai pronto, forte come un fiore nato sull’asfalto

Sotto questo cielo piombo che non lascia scampo

Sotto questo cielo piombo che non lascia scampo

Che non ti lascia scampo

Non restare qui a guardarmi ancora

Dimentica che sei la mia paura

Ci stanno divorando il ventre ora

Sono qui per noi

Sono qui per noi

Corrono gli anni e sono sempre qui a guardarmi nello stesso specchio rotto

L’eterno conflitto alle porte

La rete, l’affitto, il lavoro che manca, le rate, la banca

La morte ti prende in consorte, vivremo di stenti

Le favole iniziano sempre di merda, alla fine son tutti felici e contenti

Non lascerò più spazio alla paura, forse

O forse me ne andrò per sempre, anche se sempre non esiste

L’ho imparato a suon di calci, di schiaffi presi e dati

Dopo notti insonni e pianti soffocati

Non voltarti mai, non risparmiarti mai

Non aspettarti mai niente, nessuno fa niente per niente

Ricorda sempre, la regola è questa dal giorno uno

Rispetto di tutti, paura di nessuno

Rispetto di tutti, paura di nessuno

Di nessuno

Non restare qui a guardarmi ancora

Dimentica che sei la mia paura

Ci stanno divorando il ventre ora

Sono qui per noi

Sono qui per noi

Non restare qui a guardarmi ancora

Dimentica che sei la mia paura

Ci stanno divorando il ventre ora

Sono qui per noi

Sono qui per noi

Non restare qui a guardarmi ancora

Dimentica che sei la mia paura

Ci stanno divorando il ventre ora

Sono qui per noi

Sono qui per noi

Jaren gaan voorbij en ik kijk hier altijd naar mezelf in dezelfde kapotte spiegel

Die mijn blik niet meer weerkaatst, integendeel, hij spuugt op mij

Er is geen ruimte meer in de lades, fuck je dromen

Uit de klauwen die de taille op de heupen knalt met haken en stootborden

En je hoeft ze alleen maar te nemen, terug te geven

Nadenken over hoeveel fouten je hebt gemaakt zonder je te verontschuldigen

Je hebt geen alternatief, geen uitweg

Hier word jij de roedelleider of de roedel zet jou in de rij

Draai je nooit om, spaar jezelf nooit

Wanneer de laatste hoest komt, zul je jezelf dankbaar zijn

En je zult klaar zijn, sterk als een bloem geboren op asfalt

Onder deze hemel leiden die geen uitweg laat

Onder deze hemel leiden die geen uitweg laat

Dat laat je geen uitweg

Sta hier niet meer naar me te kijken

Vergeet dat je mijn angst bent

Ze verslinden onze buiken nu

Ze zijn er voor ons

Ze zijn er voor ons

Jaren gaan voorbij en ik kijk hier altijd naar mezelf in dezelfde kapotte spiegel

Het eeuwige conflict aan de poorten

Het netwerk, de huur, het ontbrekende werk, de termijnen, de bank

De dood neemt je mee, we zullen in ontbering leven

Sprookjes beginnen altijd met stront, uiteindelijk zijn ze allemaal blij en tevreden

Ik laat geen ruimte voor angst, misschien

Of misschien ben ik voor altijd weg, ook al bestaat het niet altijd

Ik heb het geleerd door te schoppen, te slaan en te slaan

Na slapeloze nachten en gesmoord huilen

Draai je nooit om, spaar jezelf nooit

Verwacht nooit iets, niemand doet iets voor niets

Onthoud altijd dat dit vanaf de eerste dag de regel is geweest

Respect voor iedereen, angst voor niemand

Respect voor iedereen, angst voor niemand

van niemand

Sta hier niet meer naar me te kijken

Vergeet dat je mijn angst bent

Ze verslinden onze buiken nu

Ze zijn er voor ons

Ze zijn er voor ons

Sta hier niet meer naar me te kijken

Vergeet dat je mijn angst bent

Ze verslinden onze buiken nu

Ze zijn er voor ons

Ze zijn er voor ons

Sta hier niet meer naar me te kijken

Vergeet dat je mijn angst bent

Ze verslinden onze buiken nu

Ze zijn er voor ons

Ze zijn er voor ons