Il Mostro - Linea 77

Rifletto dentro uno specchio la mia faccia

Mentre il freddo in questa stanza

È come la stretta di un gigante che mi abbraccia

Un brivido mi afferra la gola per buttarmi giù

C'è il letto vuoto ed il silenzio sul quale scivolo

Ma basta un attimo

Ed alimento coi miei occhi il mostro

Morboso di paure, già pregusta il suo trionfo

Ma non le vedi?

Parole che ti rotolano addosso

La vita ride di te e tu fissi i tuoi stessi piedi

E non sento più l’effetto che fa

Guardo la città dall’alto

Mentre i mostri arrivano

E non ti accorgi che

Ora sei l’unico

Arriva il mostro e tutti applaudono

E poi ci sono quelle volte che mi do fastidio da solo

E poi ci sono quelle volte in cui mi do fastidio che mi do fastidio da solo

Ma cosa devo fare per farmi andare bene:

Testate contro il muro o preferisci uscire?

Da questa apatia generazionale del cazzo

Alimentata a strisce per meglio scappare da una realtà di fatto?

Che cosa vedi?

Mia giovane mente assiderata

Con mille amici su myspace e un’altra cena in solitaria

E non sento più l’effetto che fa

Guardo la città dall’alto

Mentre i mostri arrivano

E non ti accorgi che

Ora sei l’unico

Arriva il mostro e tutti applaudono

E disteso qui

Sento la testa che urla

La lingua che tace

Portami via da qui

Ora che vorrei nascondermi

Ora che non so resistere

Ora che vorrei solo fuggire lontano da qui

Ora che son disteso qui

Ora che con la mia testa che urla

Ora che la mia lingua tace

Portami via di qui

E non sai più chi sei, cosa vuoi e in cosa credi

(Grazie a shavamay per le correzioni)

Ik weerkaats mijn gezicht in een spiegel

Terwijl de kou in deze kamer

Het is als de greep van een reus die me omhelst

Een rilling grijpt naar mijn keel om me neer te halen

Daar is het lege bed en de stilte waarop ik schuif

Maar een momentje

En ik voed het monster met mijn ogen

Morbide van angsten, hij anticipeert al op zijn triomf

Zie je ze niet?

Woorden die op je rollen

Het leven lacht je uit en je staart naar je eigen voeten

En ik voel niet langer het effect dat het heeft

Ik bekijk de stad van bovenaf

Als de monsters arriveren

En merk je dat niet

Nu ben jij de enige

Het monster arriveert en iedereen applaudisseert

En dan zijn er van die momenten dat ik mezelf lastigval

En dan zijn er die momenten waarop ik mezelf irriteer dat ik mezelf irriteer

Maar wat moet ik doen om mezelf fit te maken:

Test je tegen de muur of ga je liever uit?

Van deze generatieverdomde apathie

Gevoed in strips om beter te ontsnappen aan een feitelijke realiteit?

Wat zie je?

Mijn bevroren jonge geest

Met duizend vrienden op myspace en nog een solo diner

En ik voel niet langer het effect dat het heeft

Ik bekijk de stad van bovenaf

Als de monsters arriveren

En merk je dat niet

Nu ben jij de enige

Het monster arriveert en iedereen applaudisseert

En hier liggen

Ik hoor mijn hoofd schreeuwen

De taal die zwijgt

Haal me hier weg

Nu ik me zou willen verstoppen

Nu ik het niet kan laten

Nu ik hier gewoon weg wil lopen

Nu ik hier lig

Dat is nu met mijn hoofd schreeuwend

Nu mijn tong stil is

Haal me hier uit

En je weet niet meer wie je bent, wat je wilt en waar je in gelooft

(Met dank aan shavamay voor de correcties)