Penelope - Linea 77

E dormiamo sonni pieni di timorosi agguati

Fragili come la superficie del mare

Come un gigante nudo che usa il vento per farsi accarezzare

E quando il buio arriva e scioglie i nostri lacci

Tu diventi un onda che le mie braccia non possono afferrare e come d’incanto

sei arrivata con i tuoi sonagli

Riprendi i tuoi vestiti

Ed esci dai miei sogni

…e m’incanto a guardare la mia carne che tu sai tessere

Sai disfare

E' già sera

E non posso più nascondermi

Come un’onda che impazzisce e schiuma su uno scoglio

Tu mi sommergerai

E noi qui ad illuderci di sedurre il tempo ma

Come un onda che impazzisce e schiuma su uno scoglio

Tu ti dileguerai.

Tu ti dileguerai

E saltiamo tra le valigie riempite e disfatte

Case montane e smontate

Frammenti di viaggi notturni

Vagoni volanti

Risate di passanti che si gustavano l’attesa

Di un desiderio ancora per poco inappagato

E nell’illusione di annullare le distanze aumentare l’andatura

Disegnare nuovi equilibri

Penelope sai

Come te anche io sono stanco di capire tutto quando

Le cose se ne vanno

…e m’incanto a guardare la mia carne che tu sai tessere

Sai disfare

E' già sera

E non posso più nascondermi

Come un’onda che impazzisce e schiuma su uno scoglio

Tu mi sommergerai

E noi qui ad illuderci di sedurre il tempo ma

Come un onda che impazzisce e schiuma su uno scoglio

Tu ti dileguerai.

Tu ti dileguerai

Vai giù!

Nell’abisso!

Poi su!

E capisco che tra un respiro e l’altro esiste il luogo dell’assenza,

tra un respiro e l’altro esiste il luogo dell’assenza

E' già sera

E non posso più nascondermi

Come un’onda che impazzisce e schiuma su uno scoglio

Tu mi sommergerai

E noi qui ad illuderci di sedurre il tempo ma

Come un onda che impazzisce e schiuma su uno scoglio

Tu ti dileguerai.

Tu ti dileguerai

En we slapen vol angstige hinderlagen

Zo kwetsbaar als het oppervlak van de zee

Als een naakte reus die de wind gebruikt om gestreeld te worden

En wanneer het donker komt en onze veters losmaakt

Je wordt een golf die mijn armen niet kunnen bevatten en als bij toverslag

je kwam met je rammelaars

Krijg je kleren terug

En ga uit mijn dromen

... en ik ben verheugd om naar mijn vlees te kijken dat jij weet te weven

Je weet hoe je het ongedaan moet maken

Het is al avond

En ik kan me niet langer verbergen

Als een golf die gek wordt en schuimt op een rots

Je zal me onderdompelen

En we zijn hier om onszelf voor de gek te houden om de tijd te verleiden, maar

Als een golf die gek wordt en schuimt op een rots

Je zult verdwijnen.

Je zal verdwijnen

En we springen tussen de gevulde en uitgepakte koffers

Berg- en ontmantelde huizen

Fragmenten van nachtelijke reizen

Vliegende wagens

Gelach van voorbijgangers die genieten van het wachten

Van een verlangen dat nog even onvervuld is

En in de illusie van het annuleren van de afstanden, verhoog je het tempo

Nieuwe saldi tekenen

Penelope weet je wel

Net als jij, ben ik het zat om alles te begrijpen wanneer

Dingen verdwijnen

... en ik ben verheugd om naar mijn vlees te kijken dat jij weet te weven

Je weet hoe je het ongedaan moet maken

Het is al avond

En ik kan me niet langer verbergen

Als een golf die gek wordt en schuimt op een rots

Je zal me onderdompelen

En we zijn hier om onszelf voor de gek te houden om de tijd te verleiden, maar

Als een golf die gek wordt en schuimt op een rots

Je zult verdwijnen.

Je zal verdwijnen

Dalen!

In de afgrond!

Dan verder!

En ik begrijp dat er tussen de ene ademtocht en de volgende een plaats van afwezigheid is,

tussen de ene ademtocht en de volgende is er de plaats van afwezigheid

Het is al avond

En ik kan me niet langer verbergen

Als een golf die gek wordt en schuimt op een rots

Je zal me onderdompelen

En we zijn hier om onszelf voor de gek te houden om de tijd te verleiden, maar

Als een golf die gek wordt en schuimt op een rots

Je zult verdwijnen.

Je zal verdwijnen