Höstdepressioner - Lifelover

Utanfare blser vinden bort de gula lven,

Medans jag ligger p min smutsiga madrass

I ett vergivet och fallfrdigt hus,

Dare fnstrena are krossade, och jag fryser s Om de kalla ntterna, nare jag inget tcke har

Fare att slcka trsten vnder jag mig

Till de ljusbruna plarna I asfalten,

Och min mage are tom sedan flera dagar tillbaka

Jag are den frusne vlnaden I trasiga, (f)rostiga klder,

Som vandrar obemrkt likt en skugga

Genom den isbl stmningen

I staden utan ljus

Skjut mig I underarmen med heroin,

Eller stt en kula I mitt huvud,

Och ge mig en snabb flykt hrifrn

Zonder gevaar blaast de wind de gele leeuwen weg,

Terwijl ik op mijn vuile matras lig

In een verlaten en vervallen huis,

Durf de ramen zijn gebroken, en ik bevries, dus als de koude nachten, ik heb geen deken

Gevaar om mijn dorst te lessen, ik draai

Naar de lichtbruine vlakken in het asfalt,

En mijn maag is al een aantal dagen leeg

Ik ben het bevroren welzijn In gescheurde, (roestige) kleding,

Wie dwaalt onopgemerkt als een schaduw

Door die ijsblauwe bui

In de stad zonder licht

Schiet me in de onderarm met heroïne,

Of een kogel door mijn hoofd schieten,

En geef me een snelle ontsnapping van hier