Rosengarten - Letzte Instanz

Du nahmst aus dem Garten mir eine Rose mit

Ich mußte lange warten auf deinen ersten Schritt

Du kamst um zu schweigen was ich noch nicht verstand

Ich vergaß zu zeigen was ich für dich empfand

IM ZUSTAND DER ERINNERUNG

DA WIRD MIR EINES, EINES KLAR

ICH GLAUBTE ZU VERLIEREN

WAS NOCH NIEMALS, NIEMALS MEINE WAR

Ich sah dich verschwinden im grellen Morgenlicht

Im Bruchteil von Sekunden mein ganzes Ich zerbricht

IM ZUSTAND …

Je hebt voor mij een roos uit de tuin gehaald

Ik heb lang moeten wachten op je eerste stap

Je kwam om het zwijgen op te leggen wat ik nog niet begreep

Ik vergat te laten zien wat ik voor je voelde

IN EEN STAAT VAN HERINNERINGEN

DAN ÉÉN, ÉÉN ding wordt me duidelijk

IK DACHT DAT IK ZAL VERLIEZEN

WAT IS NOOIT, NOOIT VAN MIJN GEWEEST

Ik zag je verdwijnen in het heldere ochtendlicht

In een fractie van een seconde valt mijn hele zelf uiteen

IN CONDITIE …