Traumlos - Letzte Instanz

hab dich aus dem reich meiner sinne gebannt.

dich, die immer die königin war

hoch der thron, himmelsgleich

doch soweit weg dein untertan

so leide ich, den blick gesenkt

liebend der leere geweiht

hob dich hinauf in amors sphären

und vergaß den pfeil

warst mir so nah, wie die sonne dem morgen

so wunderbar, doch hab ich dich durch mich verloren

wie schön du warst, meine sonne am morgen

als ich dich sah, war ich es, der in seiner angst ertrank

war in meinem dunkel gefangen

fand für mein gefühl kein wort

die sonne erhellte kurz den morgen

träumte alle schatten fort

doch halte ich den blick gesenkt

will die liebe nicht mehr sehen

zerrissen ist der letzte halt,

mein herz ist leer und lässt dich gehen

warst mir so nah, wie die sonne dem morgen

so wunderbar, doch hab ich dich durch mich verloren

wie schön du warst, meine sonne am morgen

als ich dich sah, war ich es, der in seiner angst ertrank

war dir so nah, war die sonne deines morgens

doch unnahbar, warum hast du kein wort verloren?

warst mir so nah, wie die sonne dem morgen

so wunderbar, doch hab ich dich durch m

ich verloren

wie schön du warst, meine sonne am morgen

als ich dich sah, war ich es, der in seiner angst ertrank

Ik heb je verbannen uit het rijk van mijn zintuigen.

jij die altijd de koningin was

hoog de troon, gelijk aan de hemel

maar zo ver weg je onderwerp

zo lijd ik, naar beneden kijkend

houden van de gewijde leegte

heb je opgewekt in cupido's sferen

en de pijl vergeten

je was zo dicht bij me als de zon is voor de ochtend

zo geweldig, maar ik verloor je door mij

wat was je mooi, mijn zon in de ochtend

Toen ik je zag, was ik het die verdronk in angst

zat gevangen in mijn donker

kon geen woord vinden voor mijn gevoelens

de zon scheen eventjes in de ochtend

alle schaduwen weggedroomd

maar ik houd mijn ogen neer

wil geen liefde meer zien

de laatste halte is gescheurd

mijn hart is leeg en laat je gaan

je was zo dicht bij me als de zon is voor de ochtend

zo geweldig, maar ik verloor je door mij

wat was je mooi, mijn zon in de ochtend

Toen ik je zag, was ik het die verdronk in angst

was zo dicht bij je, was de zon van je ochtend

maar ongenaakbaar, waarom heb je niets gezegd?

je was zo dicht bij me als de zon is voor de ochtend

zo geweldig, maar ik heb je door m

Ik verloor

wat was je mooi, mijn zon in de ochtend

Toen ik je zag, was ik het die verdronk in angst