Morgenrot - Letzte Instanz

Wie schön wohl unser Leben war

Bis vom Baum Erkenntnis fiel

Vielleicht war’s das sogar einmal

Bevor der Krebs dem Meer entstieg

Atemzug um Atemzug

Mich weiterhin am Leben hält

Um die Qualen zu ertragen

Die ich mir mit ihm auferlegt!

Siehst du den Dornenstrauch erblühn

Im letzten, klaren Morgenrot?

Merk dir das Bild, das du gesehn

Denn heute Abend ist er tot!

Du redest frei und ohne Schuld

Von Gottes kranken Gaben

Für Kinder, die das Licht der Welt

Zwar sehen, doch nicht vertragen!

Siehst du den Dornenstrauch erblühn, …

Und wenn es noch Geschichten gibt

Die ein neuer Gott ausgräbt

Myriaden später, wenn das Licht

Sich wieder aus der Asche hebt

Dann wird er keine Qualen sehn

Doch Ruhm und Dummheit klingen nach

Wie Heldenlieder am Menschengrab!

Siehst du den Dornenstrauch erblühn, …

Hoe mooi moet ons leven zijn geweest

Tot kennis van de boom viel

Misschien was dat het ooit

Voordat de krab uit de zee kwam

adem voor adem

Houdt me in leven

Om de kwelling te doorstaan

Die ik me met hem oplegde!

Zie je de doornstruik bloeien?

In de laatste heldere dageraad?

Onthoud de foto die je zag

Want vanavond is hij dood!

Je spreekt vrijuit en zonder schuldgevoel

Van Gods zieke gaven

Voor kinderen, het licht van de wereld

Zie, maar tolereer niet!

Zie je de doornstruik bloeien, ...

En als er nog verhalen zijn

Die een nieuwe god aan het opgraven is

Myriaden later wanneer het licht

Weer herrijzen uit de as

Dan zal hij geen kwelling zien

Maar roem en domheid blijven hangen

Als heldhaftige liederen bij het mensengraf!

Zie je de doornstruik bloeien, ...