Jeden Abend - Letzte Instanz

Jeden Abend, wenn der Tag schon sein Nachtgewand trägt

— dieses dunkle Blau, von Sternen durchsäht —

Steh ich am Fenster und sehe mich selbst

In dem Mantel des Magiers, voller Weisheit und Stolz

Hab Visionen geschenkt und Träume versteckt

Das Schicksal gelenkt und Ideen geweckt

Ich habe gelebt, habe erlebt, was Schwarz ist, was Weiß

Nun seh ich die Mitte, das Graue, den Kreis!

Jeden Abend, wenn die Sonne untergeht

Ein alter Mann am Fenster steht

Gedanken schweifen in die dunkle Nacht

Erinnerungen an Taten, die er einst vollbracht

Jeden Abend, wenn der Wind den Lärm weg geweht

Jeden Abend, wenn Stille und Rast eingekehrt

Dann träum ich am Fenster und fühle ihn

Den Atem der Nacht, der mich in Ruhe wiegt

Erinnere mich, wie ich einst mal war

So rastlos, wie der Wind am Tag

Jeden Abend, wenn die Sonne untergeht

Ein alter Mann am Fenster steht

Gedanken schweifen in die dunkle Nacht

Erinnerungen an Tage, die er einst verbracht …

Und er lacht

Jeden Abend, wenn die Sonne untergeht

Ein alter Mann am Fenster steht

Gedanken schweifen in die dunkle Nacht

Erinnerungen an Tage, die er einst verbracht

Dieser alte Mann wollte ich sein

Jeden Abend, wenn das Licht ausgeht

Ein alter Mann am Fenster steht

Die Jugend einst erblüht und nun verwelkt

So stehe ich am Fenster und sehe die Welt

Und jeden Abend bricht die Nacht herein

Und lächelnd schlafe ich am Fenster ein…

Elke avond, als de dag al zijn nachtkleding draagt

— deze donkerblauwe, bezaaid met sterren —

Ik sta voor het raam en zie mezelf

In de mantel van de tovenaar, vol wijsheid en trots

Ik gaf visioenen en verborg dromen

Het lot geleid en ideeën ontwaakt

Ik heb geleefd, ervaren wat zwart is en wat wit is

Nu zie ik het midden, het grijze, de cirkel!

Elke avond als de zon ondergaat

Er staat een oude man voor het raam

Gedachten dwalen af ​​in de donkere nacht

Herinneringen aan daden die hij ooit volbracht heeft

Elke avond als de wind het geluid wegblies

Elke avond wanneer stilte en rust terugkeren

Dan droom ik bij het raam en voel ik het

De adem van de nacht die me kalmeert

Herinner me hoe ik vroeger was

Zo rusteloos als de wind overdag

Elke avond als de zon ondergaat

Er staat een oude man voor het raam

Gedachten dwalen af ​​in de donkere nacht

Herinneringen aan dagen die hij ooit doorbracht...

En hij lacht

Elke avond als de zon ondergaat

Er staat een oude man voor het raam

Gedachten dwalen af ​​in de donkere nacht

Herinneringen aan dagen die hij ooit doorbracht

Ik wilde die oude man zijn

Elke avond als de lichten uitgaan

Er staat een oude man voor het raam

De jeugd bloeide ooit op en vervaagt nu

Zo sta ik voor het raam en zie ik de wereld

En elke avond valt de nacht

En lachend val ik bij het raam in slaap...