In meiner Erinnerung - Letzte Instanz

Stur sind sie wie gestern, heute, gerade eben

Und ich komm nicht dagegen an

Entwicklung, wie dumm, wie dumm

In meiner Erinnerung

Stand ich vor einer Wand da blieb ich stumm

In meiner Erinnerung weiß nicht warum

Und es fällt ein Regen

Und es fällt mir wieder ein

Was sein muss, muss nun mal so sein

In meiner Erinnerung

War früher alles anders reich und bunt

In meiner Erinnerung ein Glas fiel um

In meiner Erinnerung

War alles klug und gut um mich herum

In meiner Erinnerung war alles dumm

Und Regen fällt wie Vorhang

Und dann fällt's mir wieder ein

Was sein muss, muss nun mal so sein

When I believe that I don’t I don’t know

Everything’s welcome

And nothing not a thing is wrong

When I believe that I don’t I don’t know

What will become

What would’ve been gone an what would belong

When I could believe that I don’t I don’t know

If I only could would it be wrong

Oh really I don’t know

Ze zijn koppig als gisteren, vandaag, net nu

En ik vind het niet erg

Ontwikkeling, hoe dom, hoe dom

In mijn geheugen

Als ik voor een muur stond, bleef ik stil

In mijn geheugen weet ik niet waarom

En het regent

En het komt bij mij terug

Wat moet, moet zo zijn

In mijn geheugen

Vroeger was alles rijk en kleurrijk

In mijn herinnering viel er een glas om

In mijn geheugen

Alles was slim en goed om mij heen

In mijn herinnering was alles stom

En regen valt als een gordijn

En dan herinner ik me

Wat moet, moet zo zijn

Als ik geloof dat ik het niet weet, weet ik het niet

Alles is welkom

En er is niets, niets, er is iets mis

Als ik geloof dat ik het niet weet, weet ik het niet

Wat zal worden?

Wat zou er weg zijn geweest en wat zou erbij horen?

Wanneer ik kon geloven dat ik het niet weet, ik weet het niet

Als ik het maar kon, zou het verkeerd zijn

Oh echt ik weet het niet