Idylls of the King - Lethean

Ice on summer seas a doubtful throne

Gone is the man who pulled sword from stone

Now I know not what I am — nothing but a voice

Calling through death-white mist

Crown wrought from the dying light of stars

Topples from my brow

Days of old and days to be fade from sight

Hollow are the helmets of the slain

Deep beneath the earth

Mighty bones of ancient men turn to dust

Rains fall on the ruins of a realm

Unrecalled in song

Waters fey reclaimed the sword of the king

Fled now is the music from the halls

Dry the drinking horn

Choirs robed in holy light sing for me

Now I know not what I am

Am I but king of the dead?

And I find nothing is left

Naught but this blade, dormant in grave-cold hands

Where are those I used to love?

Under the ground, swords rusted away

Will this slumber break, and will I rise?

Banish the frost that blinds weary eyes

Then the host shall ride again

Welcome as the Sun breaking on winter morn

IJs op zomerse zeeën een twijfelachtige troon

Weg is de man die het zwaard uit steen trok

Nu weet ik niet wat ik ben - niets anders dan een stem

Roepend door doodswitte mist

Kroon gemaakt van het stervende licht van sterren

Valt van mijn voorhoofd

Dagen van weleer en dagen om te verdwijnen uit het zicht

Hol zijn de helmen van de verslagenen

Diep onder de aarde

Machtige botten van oude mannen veranderen in stof

Regen valt op de ruïnes van een rijk

Niet teruggeroepen in nummer

Waters Fey heroverde het zwaard van de koning

Gevlucht nu is de muziek uit de zalen

Droog de drinkhoorn af

Koren gehuld in heilig licht zingen voor mij

Nu weet ik niet wat ik ben

Ben ik maar de koning van de doden?

En ik merk dat er niets meer over is

Niets dan dit mes, slapend in ijskoude handen

Waar zijn degenen van wie ik hield?

Onder de grond roesten de zwaarden weg

Zal deze slaap doorbreken en zal ik opstaan?

Verban de vorst die vermoeide ogen verblindt

Dan zal de gastheer weer rijden

Welkom als de zon breekt op de winterochtend