Так предрешено - Letargy Dream

Закрой глаза… Ты окунаешься в октябрьскую гладь,

Уже нельзя замершим камням вновь тепло свое отдать.

В последний раз послушай ветер, что молился за тебя.

В последний раз упейся болью о прошедшем не скорбя.

Похорони любовь свою и боль,

Разбей в осколки все что создано тобой…

Закрой глаза… Попробуй вспомнить все невзгоды и печаль.

Поверь, нельзя скрывать в себе все то, чего уже не жаль.

В последний раз дотронься пальцами до шелковых волос

Той, что любил… Той, что была с тобой, не проливая слез…

Твоя судьба осталась без тебя,

Не проливая слез, о прошлом не скорбя…

Закрой глаза и опустись на дно,

Ты сам сказал себе, что так предрешено.

Открой глаза… тебе трудней дышать?

Почувтсвуй то, чего уже не избежать…

Ты видишь мир, что ждал тебя давно

Ты был рожден, чтобы попасть на это дно…

Не нужно слез, ведь здесь кругом вода,

Здесь только ты, и ты здесь раз и навсегда…

Забудь про время, ведь здесь нету и его,

Здесь только ты… Здесь больше нету никого.

Замкнулся круг… Осознаешь, что летаргический кошмар —

Твой лучший друг… А водный мир затушит пламенный пожар

В твоих глазах… Ты понимаешь, что не в силах дать ответ

На свой вопрос — зачем же нужен был тот ненавистный свет.

Пусть Летаргия станет матерью твоей,

Ты будешь счастлив, не считая серых дней…

Закрой глаза… Ты окунаешься в октябрьскую гладь,

Уже нельзя замерзшим камням вновь тепло свое отдать.

В последний раз послушай ветер, что молился за тебя.

В последний раз упейся болью о прошедшем не скорбя.

Закрой глаза и опустись на дно,

Ты сам сказал себе, что так предрешено.

Твоя судьба осталась без тебя,

Не проливая слез, о прошлом не скорбя…

Sluit je ogen... Je duikt in de uitgestrektheid van oktober,

Het is niet meer mogelijk om de bevroren stenen hun warmte terug te geven.

Luister voor de laatste keer naar de wind die voor je bad.

Geniet voor de laatste keer van de pijn van het verleden zonder te treuren.

Begraaf je liefde en pijn

Breek alles wat je hebt gemaakt in stukken...

Sluit je ogen... Probeer je alle ontberingen en verdriet te herinneren.

Geloof me, je kunt niet alles in jezelf verbergen waar je geen medelijden meer mee hebt.

Raak voor de laatste keer met je vingers zijden haar aan

Degene die liefhad... Degene die bij je was zonder tranen te vergieten...

Je lot wordt achtergelaten zonder jou

Zonder tranen te vergieten, zonder te treuren over het verleden...

Sluit je ogen en zak naar de bodem

Je zei tegen jezelf dat het zo voorbestemd was.

Open je ogen... is het moeilijk voor je om te ademen?

Voel wat niet te vermijden is...

Je ziet de wereld die al heel lang op je wacht

Je bent geboren om op deze bodem te vallen...

Er zijn geen tranen nodig, want er is overal water,

Alleen jij bent hier, en je bent hier voor eens en voor altijd...

Vergeet de tijd, want er is hier geen tijd,

Alleen jij bent hier... Er is hier niemand anders.

De cirkel is gesloten ... Je realiseert je dat een lethargische nachtmerrie -

Je beste vriend... En de waterwereld zal een vurig vuur blussen

In jouw ogen... Je begrijpt dat je geen antwoord kunt geven

Op mijn vraag - waarom was dat gehate licht nodig.

Laat Lethargie je moeder worden,

Je zult blij zijn, de grijze dagen niet meegerekend...

Sluit je ogen... Je duikt in de uitgestrektheid van oktober,

Het is niet meer mogelijk om je warmte terug te geven aan bevroren stenen.

Luister voor de laatste keer naar de wind die voor je bad.

Geniet voor de laatste keer van de pijn van het verleden zonder te treuren.

Sluit je ogen en zak naar de bodem

Je zei tegen jezelf dat het zo voorbestemd was.

Je lot wordt achtergelaten zonder jou

Zonder tranen te vergieten, zonder te treuren over het verleden...