Предсмертный танец - Letargy Dream

Я разбил в осколки свое сердце, осень…

Мои стоны смолкли, ты меня не бросишь?

Я один, ты знаешь, я пытаюсь верить,

В то, что ты не станешь уходить как раньше,

Как когда-то…

В предсмертном танце ты улыбалась,

Я был так счастлив делить тот танец

С тобою, осень… Твой страж — декабрь

Отмерил время, зимы посланец…

Безумный ветер раскрыл все окна,

Еще недавно такой далекой

Зима казалась, но все напрасно…

Я слышу ветер, давай прощаться…

Я слышу стук, тебе пора,

Пришла зима — моя сестра…

В последний раз коснись меня,

Я буду ждать, печаль храня.

Твои глаза прозрачней льда,

Я буду ждать тебя всегда…

Я разбил в осколки свое сердце, осень…

Мои стоны смолкли, ты меня не бросишь?

Я один, ты знаешь, я пытаюсь верить,

В то, что ты не станешь уходить как раньше,

Как когда-то…

Я на колени пал, мне так хотелось спать…

Разбит мой идеал — забыться и пропасть

Мечтаю я теперь, ведь слишком долго ждать,

Когда откроешь дверь, войдешь в мой дом опять,

Чтоб танцевать предстмертный танец.

Ты помнишь?

Я держал твои прохладные руки в своих,

Ты смотрела на меня печальными глазами,

И я был счастлив… как никто другой.

Я храню твой образ в своем сердце, осень…

Твой печальный голос… Ты меня попросишь

Ждать неутомимо твоего прихода…

Но невыносимо…

Ik brak mijn hart in stukken, herfst ...

Mijn gekreun is stil, wil je me niet verlaten?

Ik ben alleen, je weet dat ik probeer te geloven

Dat je niet weggaat zoals voorheen,

Zoals een keer...

In de dodendans lachte je

Ik was zo blij om die dans te delen

Met jou, herfst ... Je hoede - December

Hij mat de tijd, de boodschapper van de winter ...

Mad wind opende alle ramen

Tot voor kort zo ver weg

De winter leek, maar tevergeefs...

Ik hoor de wind, laten we afscheid nemen...

Ik hoor een klop, het is tijd voor jou,

De winter is gekomen - mijn zus ...

Raak me voor de laatste keer aan

Ik zal wachten, met droefheid.

Je ogen zijn helderder dan ijs

Ik zal voor altijd op je wachten...

Ik brak mijn hart in stukken, herfst ...

Mijn gekreun is stil, wil je me niet verlaten?

Ik ben alleen, je weet dat ik probeer te geloven

Dat je niet weggaat zoals voorheen,

Zoals een keer...

Ik viel op mijn knieën, ik was zo slaperig...

Mijn ideaal is gebroken - vergeten en afgronden

Ik droom nu, het is te lang om te wachten

Als je de deur opent, ga je mijn huis weer binnen,

Om de dodendans te dansen.

Weet je nog?

Ik hield je koele handen in de mijne,

Je keek me met droevige ogen aan,

En ik was gelukkig... als geen ander.

Ik bewaar je beeld in mijn hart, herfst...

Je droevige stem... Je zult het mij vragen

Onvermoeibaar wachtend op je komst...

Maar ondraaglijk...