Осколки памяти - Letargy Dream

Осенний дождь чуть слышно плакал за окном,

Я так хотел обнять его, впустить в свой дом.

Быть может он поможет вспомнить твой портрет,

Твои глаза, твой теплый и печальный свет.

Я в полумгле пытался отыскать твой след,

Хоть понимал, что это несусветный бред…

Скажи, зачем ты забрала мою печаль,

Оставив лишь в разбитом сердце скорбную печать?

Зачем?

Слепым котенком, заключенным в четырех стенах

Пытался вспомнить очертания твоих губ…

Я собирал осколки памяти моей,

Мой идеал, куски давно ушедших дней,

Фрагменты строк, что посвящал твоим глазам.

Святой пророк… Случилось все, как он сказал.

Боготворил твой светлый образ я тогда,

Хоть говорил, что это все не навсегда.

Случилось так, в клочки разорваны мечты,

В прошедших снах остались смутные черты.

De herfstregen was nauwelijks hoorbaar te huilen buiten het raam,

Ik wilde hem zo graag knuffelen, hem in mijn huis laten.

Misschien zal hij je helpen je portret te herinneren,

Je ogen, je warme en droevige licht.

Ik probeerde je spoor te vinden in het halfduister,

Ook al wist ik dat het volslagen onzin was...

Vertel me waarom je mijn verdriet hebt weggenomen

Alleen een treurig zegel achterlatend in een gebroken hart?

Waarvoor?

Een blind katje ingesloten tussen vier muren

Ik probeerde de omtrek van je lippen te onthouden...

Ik verzamelde fragmenten van mijn geheugen,

Mijn ideaal, stukjes van vervlogen tijden,

Fragmenten van lijnen die ik aan je ogen heb gewijd.

Heilige profeet... Alles gebeurde zoals hij zei.

Ik verafgoodde toen je heldere beeld,

Hoewel hij zei dat dit niet voor altijd is.

Het gebeurde zo, dromen worden aan flarden gescheurd,

Vage kenmerken bleven in dromen uit het verleden.