Ruta Del Coya - Leon Gieco

Dios sol, Dios agua

Que cae del cielo gris al alma

Viento que arrastra voces que no se quieren ir

Río que se llevó sangre, barro y paja por sueños

Dios sal, Dios lágrimas

Un horizonte en cruz en Jama

Allá bien alto, donde el metal no alcanza

Crecen tus alas, nieve quieta y naciente el alba

Dios luz, Dios luna

Un campo de estrellas, altura…

Rosa de estos vientos en América inmolada

Ruta del coya, rabia de siglos en marcha

Dios paz, Dios guerra

Le dan sepultura en tierra

Van reclamándole una primavera por nacer

Muerte y salvación por el camino del ángel

Dios da, Dios quita

Le cuesta ver donde está la herida

Nunca hubo un lugar

Donde se le pueda preguntar

zonnegod, watergod

Dat valt uit de grijze lucht naar de ziel

Wind die stemmen draagt ​​die niet weg willen

Rivier die bloed, modder en stro nam voor dromen

God zout, God tranen

Een kruishorizon in Jama

Hoog daar, waar het metaal niet reikt

Je vleugels groeien, nog steeds sneeuw en een ontluikende dageraad

God licht, God maan

Een veld van sterren, hoogte...

Roos van deze winden in opgeofferd Amerika

Ruta del coya, woede van eeuwen aan de gang

God vrede, God oorlog

Ze begraven hem in de grond

Ze claimen een lente om geboren te worden

Dood en redding door de weg van de engel

God geeft, God neemt

Het is moeilijk te zien waar de wond zit

er was nooit een plaats

waar je het kunt vragen