Un Minuto - Leon Gieco, Pato Fontanet

Estaba entusiasmado como rey en los caminos

Yo que nunca hasta ahora de mi barrio había salido

Estaba ejercitando una garganta desprolija

Fue un chiste, fue la vida o una mueca del destino

Estaba empezando a preguntarme cosas raras

Qué busca la gente cuando uno solo canta

Será la necesidad de no sentirse nadie

Soy uno más de ellos y menos uno en casa

La vida dibujó una sonrisa en mi cara

Y en un minuto triste la borró como si nada

Ay de mí, ay de vos

Ay de todos…

Estaba jugando a extender mi único sueño

Mi sangre despertaba en el crepúsculo del día

Estaba debatiendo entre la gloria y tropiezo

Si era buen amante, tormentoso, callejero

Estaba despidiendo viejas penas en la vida

Estaba descubriendo el valor de la dulzura

Si era apasionado, o un tonto de atropellos

Si tenía fundamentos o era pura espuma

La vida dibujó una sonrisa en mi cara

Y en un minuto triste la borró como si nada

Ay de mí, ay de vos

Ay de todos…

En un país de heridas, donde nunca se las cierra

Dormimos todos juntos sobre penas nuevas

La luna va al eclipse y el sol se queda solo

Y al viejo laberinto le cuesta abrir la puerta

La vida dibujó una sonrisa en mi cara

Y en un minuto triste la borró como si nada

Ay de mí, ay de vos

Ay de todos…

Ik was opgewonden als een koning op de wegen

Ik die tot nu toe nooit mijn buurt had verlaten

Ik was aan het oefenen met een slordige keel

Het was een grap, het was leven of een grimas van het lot

Ik begon me rare dingen af ​​te vragen

Waar zijn mensen naar op zoek als er maar één zingt?

Het zal de behoefte zijn om je niet als iemand te voelen

Ik ben er één meer en minder één thuis

het leven toverde een glimlach op mijn gezicht

En in een droevige minuut verwijderde hij het alsof er niets was

Wee mij, wee u

Wee allemaal...

Ik was aan het spelen, verspreid mijn enige droom

Mijn bloed ontwaakte in de schemering van de dag

Ik was aan het twijfelen tussen glorie en struikelen

Als hij een goede minnaar was, stormachtig, straat

Ik nam afscheid van oude zorgen in het leven

Ik ontdekte de waarde van zoetheid

Als hij gepassioneerd was, of een dwaas van wandaden

Als het fundamenten had of het was puur schuim

het leven toverde een glimlach op mijn gezicht

En in een droevige minuut verwijderde hij het alsof er niets was

Wee mij, wee u

Wee allemaal...

In een land van wonden, waar ze nooit worden gesloten

We slapen allemaal samen op nieuw verdriet

De maan gaat verduisteren en de zon wordt alleen gelaten

En het oude labyrint vindt het moeilijk om de deur te openen

het leven toverde een glimlach op mijn gezicht

En in een droevige minuut verwijderde hij het alsof er niets was

Wee mij, wee u

Wee allemaal...