Ororeiya - Lena

Sin decir adios

Ni a mi propio ser

Salí a caminar

Y no regresé

Donde hablan las flores

Donde aprendí a creer

En aquella edad

Languida y fugaz

Eche al mar la inocencia

De mi cuerpo y mi mente

De espuma, sal y arena

Curtida va mi piel

Bordados mis secretos

En olas de papel

Vestiste en luz mi alma

Llenándola de fe

Rompiendo todo el llanto

Sabrá dios el por qué

Aunque no volveré a tener

Tu sonrisa jamas

Aun siento en mis labios

La sal de tu mar

Aunque ya no podré jugar

Con tu piel y mi piel

En mi alma la reina fugaz

Llevaré

Oya oyayo roraroreiya

Ororeiya

Aunque no volveré a tener

Tu sonrisa jamás

Aún siento en mis labios

Aún siento en mis labios

La sal de tu mar

Aunque ya no podré jugar, no…

Con tu piel y mi piel

Eternamente ansío

Eternamente ansío

Entender el por qué

Oya oyayo roraroreiya ororeiya

Zonder afscheid te nemen

Zelfs niet mijn eigen wezen

ik ging lopen

en ik kwam niet terug

waar de bloemen spreken

waar ik heb leren geloven

op die leeftijd

loom en vluchtig

werp onschuld in de zee

Van mijn lichaam en mijn geest

Van schuim, zout en zand

gebruind gaat mijn huid

mijn geheimen geborduurd

in golven van papier

Je kleedde mijn ziel in licht

haar met geloof vullen

Al het huilen breken

God weet waarom

Hoewel ik niet zal hebben

Jouw glimlach nooit

Ik voel nog steeds op mijn lippen

Het zout van uw zee

Hoewel ik niet meer kan spelen

Met jouw huid en mijn huid

In mijn ziel de vluchtige koningin

ik zal dragen

Oya oyayo roraroreiya

Ororeiya

Hoewel ik niet zal hebben

jouw glimlach nooit

Ik voel nog steeds op mijn lippen

Ik voel nog steeds op mijn lippen

Het zout van uw zee

Ook al kan ik niet meer spelen, nee...

Met jouw huid en mijn huid

ik verlang eeuwig naar

ik verlang eeuwig naar

begrijpen waarom

Oya oyayo roraroreiya ororeiya