Algorithmes - Léa Paci

Comme deux inconnus

Les corps qui battent nus

Comme une fleur éclot

Tout ça parait si beau

Tas de papiers déchirés

Fleurs brûlées, arrachées

J’ai le coeur en pagaille

J’ai les émotions qui fanent

Dans ma poitrine, ça vibre

Un métronome en rythme

Et mon cœur s’enivre de tes paroles maudites

Ma poitrine qui vibre

Un métronome en rythme

Et mon cœur s’enivre de tes algorithmes

De tes algorithmes

Comme la mer qui s’tire

Je pars à la dérive

Comme les années passent et des paysages échoués

Tas de promesses envolées

Sablier écoulé

Les sirènes t’ont appelé et tu te noies à leur côté

Dans ma poitrine, ça vibre

Un métronome en rythme

Et mon cœur s’enivre de tes paroles maudites

Ma poitrine qui vibre

Un métronome en rythme

Et mon cœur s’enivre de tes algorithmes

De tes algorithmes

Als twee vreemden

De naakte kloppende lichamen

Zoals een bloem bloeit

Het ziet er allemaal zo mooi uit

stapel gescheurde papieren

Verbrande, gescheurde bloemen

Mijn hart is in puin

Ik heb vervagende emoties

In mijn borst trilt het

Een metronoom in ritme

En mijn hart is dronken van jouw vervloekte woorden

Mijn trillende borst

Een metronoom in ritme

En mijn hart is dronken van jouw algoritmen

Van jouw algoritmen

Zoals de zee die trekt

Ik drijf weg

Naarmate de jaren verstrijken en landschappen falen

Stapel gebroken beloften

Zandloper verstreken

De sirenes hebben je gebeld en je verdrinkt naast hen

In mijn borst trilt het

Een metronoom in ritme

En mijn hart is dronken van jouw vervloekte woorden

Mijn trillende borst

Een metronoom in ritme

En mijn hart is dronken van jouw algoritmen

Van jouw algoritmen