Don't Lose Yourself - Laura Veirs

I felt my vocal chords weakening

I felt my concave thoughts

I felt my voluntary blindness

For staring straight into the sun

The romantic air of your eye patch

Called me across the room

I clung there and I danced with you, silent

Admired your divine tattoo

We slept in the shadow of a cedar tree

We made love on the rising tide

We smelled the perfume of the waxing moon

We dreamt of all friendships kind

We touched the blood of the black cat

We pet the mammoth day of tears

In the flickering light we were laughing

Necessity conquers fear

Don’t lose yourself

Don’t let yourself be lost

Don’t lose yourself

Don’t let yourself be lost

Dreaming, we were stones in black stillness

Dreaming of the death of the sun

Waking to a world of white windiness

Painted eyes of the holy ones

The death of the word was upon us And the discipline of the wind

We see less and less all the time, dear

Just look at this mess we are in Don’t lose yourself

Don’t let yourself be lost

Don’t lose yourself

Don’t lose yourself be lost

Staring at the entrance to the mind

I had prayed for your wounds to close

Tiger ointment and a cosmic collision

And the crucifixion of the rose

Don’t lose yourself, don’t lose yourself

Don’t lose yourself, don’t lose yourself

Don’t lose yourself, don’t lose yourself

Don’t lose yourself, don’t lose yourself

Don’t lose yourself

Don’t let yourself be lost

Don’t lose yourself

Don’t lose yourself be lost

Don’t lose yourself

Don’t let yourself be lost

Don’t lose yourself

Don’t lose yourself be lost

Ik voelde mijn stembanden verzwakken

Ik voelde mijn holle gedachten

Ik voelde mijn vrijwillige blindheid

Om recht in de zon te staren

De romantische uitstraling van je ooglapje

Belde me door de kamer

Ik klampte me daar vast en ik danste met je, stil

Bewonder je goddelijke tatoeage

We sliepen in de schaduw van een cederboom

We bedreven de liefde op het rijzende tij

We roken de geur van de wassende maan

We droomden van alle soorten vriendschappen

We hebben het bloed van de zwarte kat aangeraakt

We aaien de gigantische dag van tranen

In het flikkerende licht moesten we lachen

Noodzaak overwint angst

Verlies jezelf niet

Laat je niet verdwalen

Verlies jezelf niet

Laat je niet verdwalen

Dromend waren we stenen in zwarte stilte

Dromen van de dood van de zon

Wakker worden in een wereld van witte wind

Geschilderde ogen van de heiligen

De dood van het woord was op ons en de discipline van de wind

We zien steeds minder, schat

Kijk eens naar deze puinhoop waarin we ons bevinden Verlies jezelf niet

Laat je niet verdwalen

Verlies jezelf niet

Verlies jezelf niet, wees verloren

Staren naar de ingang van de geest

Ik had gebeden dat je wonden zouden sluiten

Tijgerzalf en een kosmische botsing

En de kruisiging van de roos

Verlies jezelf niet, verlies jezelf niet

Verlies jezelf niet, verlies jezelf niet

Verlies jezelf niet, verlies jezelf niet

Verlies jezelf niet, verlies jezelf niet

Verlies jezelf niet

Laat je niet verdwalen

Verlies jezelf niet

Verlies jezelf niet, wees verloren

Verlies jezelf niet

Laat je niet verdwalen

Verlies jezelf niet

Verlies jezelf niet, wees verloren