Flamingo - La Vida Boheme

Si te tumba el mar abierto y el odio te ciega

Yo estaré ahí con balsas y un millón de velas

Porque cargas un morral de miedo

Y la montaña no sosiega

Y aunque a veces te moleste yo aún te haré la cena

Otra vez

Si la espera te entierra en una condena

Con palas construiré castillos de arena

Y el «¿qué pasa?»

te molesta

Y te pulsa el pecho como una avalancha

Y aunque a veces te moleste nunca te abandonaré

Otra vez

Tú eres mi calma, tú eres mi calma

Tú eres mi calma, tú eres mi calma

Als de open zee je neerslaat en haat je verblindt

Ik zal er zijn met vlotten en een miljoen zeilen

Omdat je een rugzak van angst draagt

En de berg kalmeert niet

En hoewel ik je soms irriteer, zal ik nog steeds eten voor je maken

Nog een keer

Als het wachten je in een zin begraaft

Met schoppen zal ik kastelen van zand bouwen

En de "wat is er?"

het zit je dwars

En je borst slaat als een lawine

En hoewel ik je soms lastig val, zal ik je nooit in de steek laten

Nog een keer

Jij bent mijn kalmte, jij bent mijn kalmte

Jij bent mijn kalmte, jij bent mijn kalmte